نقش خانواده در پیشگیری از انحرافات صفحه 27

رسوایی

یکی از زیان های اجتماعی دروغ، رسوایی است؛ رسوایی همیشه در انتظار دروغ گو ست دروغ گو، هر چند زیرک باشد و همۀ جوانب دروغ خود را بسنجد، سرانجام روزی دروغش کشف شده، نزد دیگران رسوا می شود. خطر رسوایی همواره موجب ترس و واهمه و اختلالات درونی و آزارهای روحی برای وی می گردد. از قدیم گفته اند: «دروغ که از دور می آید، یک پایش می لنگد»؛ یعنی همه دروغ را تشخیص می دهند.

پیامبر بزرگ اسلام(صلّی الله علیه و آله )فرمود:

«اِیَّاکَ وَ الْکِذْب فَاِنَّهُ یُسَّوِدُ الْوَجْه»(1)؛ از دروغ بپرهیز که آدم را رو سیاه می کند.

بی آبرویی

انسانی که همواره دروغ می گوید و دچار این انحراف شده، به دلیل تکرار دروغ هایش، گرفتار تکرار رسوایی می گردد. افرادی که بین مرده رسوا شوند، آبرو و اعتبار و شرافت اجتماعی خود را از دست داده، به عنصری نامطمئن و حیله گر تبدیل می شوند که مورد اعتماد اعضای جامعه واقع نمی گردند. چنین افرادی نه تنها نزد دیگران، بلکه در نظر خانواده و فرزندان خود فاقد حرمت بوده و به دیده حقارت به آنان نگریسته می شود. پر واضح است که انسان بی آبرو آرام آرام از جامعه طرد گشته، و گرفتار مرگ اجتماعی خواهد شد؛ این بیماری اجتماعی نیز موجب ارتکاب جرائم دیگری خواهد شد.

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله ) فرمود:

اَقَلُّ النّاس مُرُوَّهً مَنْ کانَ کاذِبَاً(2)؛