مهارت معلمی صفحه 133

22. پرهیز ازگفتگوهای بی نتیجه

استاد و معلم باید از وقت کلاس بهترین بهره را ببرند و خود را با هر بحثی درگیر نکنند. خداوند در مورد برخی از شعراء می فرماید: (أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِ وادٍ یَهِیمُونَ) (1)؛ «آیا ندیدی که آنان در هر وادی سرگشته می روند؟» (شعراء/225 )

عمر انسان در هر چیزی، به خصوص در بحث های علمی، باید صرف چیزی بشود که یا واجب باشد، یا مستحب، یا نیاز فرد را حل کند، یا نیاز جامعه را! مدیریت عمر، از مهم ترین نوع مدیریت هاست. انسان باید به چند چیز توجه داشته باشد:

الف) عمری که می رود، برنمی گردد؛

ب) عمر ما محدود است؛

ج) پایان عمر ما مشخص نیست؛

د) ما باید درباره عمر، به خصوص جوانی خود، در قیامت پاسخ بدهیم؛

ه) بالاترین خسارت، خسارت در عمر است: (قُلْ إِنَ الْخاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ) (2)؛

و) هر چه خود را با مباحث مختلف و بیهوده درگیر کنیم، از مباحث اصلی باز می مانیم؛

ز) چه بسا در اثر گفتگوهای بیهوده، دوستان خود را به دشمن تبدیل کنیم.

باید مباحث علمی به نتیجه ای مفید برسد، وگرنه گفتگوهای بی نتیجه، اتلاف عمر است.(3)حتی

1- . شعراء: 225.
2- . زمر: 15.
3- . در خصوص «عمر و ارزش آن» نکات فراوانی وجود دارد؛ از جمله اینکه: در مناجات ها می خوانیم که اولیاء خدا می گفتند: «افنیت فی الآمال عمری»، یعنی در آروزها عمرم را فنا کردم. حضرت علیA در نهج البلاغه می فرماید: «انسان در لحظه مرگ که زبانش بند می آید، ولی چشم و گوش او هنوز کار می کند، در فکر این است که در عمرش چه کرده است: «یفکر فیما افنی عمره» امام سجادA در دعای مکارم الاخلاق از خدا می خواهد: «اگر عمرم همچون لباس کار به من آمادگی خدمت می دهد، آن را طولانی کن، اما اگر عمرم چراگاه شیطان است، قبل از آنکه غضب تو بر من محکم شود، جان من را بگیر.» طول عمر مهم نیست، مدیریت زمان و بهره برداری از آن مهم است. قرآن می فرماید که ما به بعضی طول عمر می دهیم، ولی به ضررشان است: (انما نملی لهم) و آنها در راه معصیت پیمانه عمر خویش را پر می کنند.