مهارت معلمی صفحه 138

یکی اینکه از آسیب های جدی برخی محافل مذهبی و آموزشی، غلو در خصوص برخی از بزرگان دین است. معصومینb از این گروه برائت جسته و آنان را از هلاک شدگان دانسته اند. معلمان و مبلغان باید مراقب غلوها باشند و ضمن پرهیز جدی از تعابیر غلوآمیز، بدون رودربایستی و با شهامت، با اهل غلو برخورد کنند.

دوم اینکه گاهی درباره برخی از افراد عادی غلو می شود؛ این غلو، اگرچه غلو در دین نیست، و در حقیقت، همان اغراق است، اما آن هم مذموم می باشد. در دنیای تعلیم و تربیت گاهی نسبت به استاد یا دانشمندی داخلی یا خارجی غلو و اغراق می شود؛ مثلاً نظریات و حدسیات آنها را مثل علم و وحی قطعی می پندارند و چون خود را پست و کوچک می بینند یا اطلاعاتی از جایی ندارند، نظریات و حدسیات آنها برایشان خیلی جلوه می کند.

گاهی معلمی درباره خود و اساتید و معلمان خود دچار غلو می شود؛ در حالی که باید بداند آنچه معلم را در چشم مخاطبانش بزرگ می کند، فضل، علم، ادب و تواضع اوست.

26. پرهیزهای دیگر

به غیر از همه مواردی که گفتیم، موارد دیگری نیز وجود دارد که باید از آن پرهیز کرد که شاید در لابه لای مباحث گذشته، برخی از آنها را بیان کرده باشیم. استاد و مربی باید از اموری

پرهیز کند؛ از جمله:

- بیکاری در ایام تعطیلات.

- اکتفاء کردن به ارتباط های کلاسی و نداشتن ارتباط در خارج از کلاس.

- امتیازطلبی.

- اشتغال به مسائل فرعی و غیرعلمی.

- بزرگ نشان دادن بیگانگان و ندیدن پیشرفت های کشورش.

- نادیده گرفتن ارزش معنوی خود و توجه به زرق و برق مادیات.

- پرهیز از هر کاری که بهانه به دست دشمن می دهد.

- سست گویی.

- پرهیز از رقابت های ناسالم؛ چه بین هم فکران، چه بین دانش پژوهان و چه بین دو محیط