مهارت معلمی صفحه 2

موفق، بهره گیری از مشورت های مفید، قائل شدن قداست برای کار، استفاده از هنر و ادبیات، اهتمام به کار گروهی و جمعی، استفاده از آموزش های ضمن خدمت، تأمین نیازهای طبیعی، تمرین و کسب تجربه، پرهیز از حرکت در مسیر آرزوها و خیال های خام، رعایت انصاف از سوی مدیران و مسئولان و اساتید، پذیرفتن پیشنهادات، پیشگام بودن مسئولین، استقبال مردم، داشتن حسن ظن و امیدواری، آینده نگری و... .

اگر استاد و مربی بدانند که زحماتشان در سرنوشت ابدی و اخروی انسان ها اثر دارد، نگاه لحظه ای به کار خود نخواهند داشت؛ بلکه آن را سرمایه گذاری در تاریخ خواهند پنداشت. این نگاه به انسان انگیزه می دهد.

اگر استاد و شاگرد بدانند که افراد بسیاری با تحمل هجرت ها، زحمت ها و نداری ها به دنبال علم رفته اند، انگیزه پیدا می کنند.(1) اینکه قرآن کریم قصه های گوناگونی از تاریخ بزرگان را نقل کرده، برای آن است که انگیزۀ تلاش را در افراد زیاد کند.

افراد بی انگیزه دلائلی برای کم کاری خود می آورند و هر بار بهانه ای می تراشند؛ مثلاً می گویند: مزدمان کم است، با ما مشورت نمی کنند، مدیرمان بی نظم است و خودش کار نمی کند، ابزار مناسب نداریم، اختیاراتمان محدود است، از ما نامی برده نمی شود، نظارتی بر کارهایمان نیست، مهارتی به ما نیاموخته اند، فلان شخص یا فلان چیز مانع است، این کار با روحیه مان سازگار نیست، به پیشنهادات و انتقاداتمان توجهی نمی شود، ما را تحقیر می کنند، گرفتاری خانوادگی داریم، و امثال این گونه حرف ها و دلیل ها.

ولی آنچه همۀ این نواقص را جبران می کند، ایمان و توکل به خداست. انسان مؤمن با خود می گوید: «اگرچه امروز مردم و مسئولین قدر مرا نمی شناسند، اما خداوند نخواهد گذاشت که کار من ضایع شود.» او با توکل و قناعت و صبر و یاد خدا، دل خود را در مقابل انواع بی مهری هایی

که سبب بی انگیزگی می شود، تسلی می دهد.