مهارت معلمی صفحه 26

دقت در سوره انسان که در آن، سخن از اطعام پی درپی و خالصانه اهل بیت: به یتیم و مسکین و اسیر است، ما را به عمل خالصانه تشویق می کند؛ چراکه خداوند در قبال اخلاصشان، بهشت برین با انواع نعمتها را به آنان وعده داده و فرموده است: (إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورا)؛(1) «این، جزای شماست و کار شما مورد تشکر خداست.»

در خصوص اخلاص، به سه نکته باید توجه کرد:

الف) اگر انسان به دست این و آن چشم بدوزد، گرفتار می شود. ستایشگر گروهی می شود که به او کمک می کنند و از گروهی انتقاد می کند که به او کمک نمی کنند. (صُنْ وَجْهِی بِالْیَسَارِ، فَأَفْتَتِنَ بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِی، و أُبْتَلَی بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِی.) (صحیفه سجادیه، ص 98)

ب) اخلاص، دانشگاهی است که چهل روزه فارغ التحصیل بیرون می دهد. در روایات می خوانیم: «هر کس چهل روز کارهای خود را خالص قرار دهد، خداوند چشمه های حکمت را از قلبش بر زبانش جاری می کند.» (بحارالأنوار، ج 67، ص 249) یعنی ضمن پاداش فراوانی که اخلاص در پی دارد، اخلاص به رشد علمی انسان نیز کمک می نماید.

ج) اگر ایمان و توحید قوی باشد و بدانیم کمی و زیادی ما فقط به دست خداست (الهی بیدک لا بید غیرک زیادتی و نقصی) به آرامش و اخلاص می رسیم. اگر بدانیم روزی به داشتن ثروت نیست، بلکه روزی حقیقی در کامیابی است، به اخلاص می رسیم. چه بسیارند افرادی که برای دنیا دائماً تلاش می کنند؛ جمعی به آن نمی رسند و گروهی هم که به دنیا می رسند از آن کامیاب نمی شوند. به تعبیر قرآن به جایی می رسند که با سوز دل می گویند: (ما أَغْنی عَنِّی مالِیَه* هَلَکَ عَنِّی سُلْطانِیه)؛ «مال مرا بی نیاز نکرد و قدرتم محو شد.».(2)

5. خود را فار غ التحصیل نداند

در اسلام فارغ التحصیل نداریم؛ زیرا خداوند متعال به پیامبرش می فرماید: (وَ قُلْ رَبِ زِدْنِی عِلْماً)؛(3) «بگو: پروردگارا! علم مرا زیاد کن.» و در حدیث می خوانیم که آن حضرت صلی الله علیه و آله وسلم می فرمود:

1- . انسان: 22.
2- . حاقه: 28-29.
3- . طه: 114.