- پیشگفتار 1
- اشاره 4
- نخستین بی ادبی 6
- آداب دین 6
- بهره وری از ادب 7
- ادب بندگی 8
- ادب کامل 9
- تربیت شده خدا 10
- ادب و تقرب به اهل بیت علیهم السلام 11
- منشأ جنایات 12
- ادب مورچه 14
- شخصیت علامه طباطبائی 16
- مرحوم آیت الله احمدی میانجی رحمه الله 20
- ثواب «المیزان» 20
- در برابر یتیم بد اخلاق 21
- اشاره 23
- تربیت پذیری نوجوان 27
- مهربانی با کودکان 29
- در آغوش پیامبرصلی الله علیه و اله وسلم 31
- سلام به کودکان 31
- بازی با کودکان 32
- بهترین میراث پدران 33
- بازی پیامبر با حسن و حسین علیهماالسلام 34
- مراعات کودکان 35
- گریه پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم 36
- در دامان پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم 36
- اذان و اقامه برای نوزادان 39
- الگوسازی برای کودکان 40
- شاد کردن کودکان 40
- اشاره 41
- محور تربیت 42
- اساس تربیت پیامبرصلی الله علیه و اله و سلم 44
- درمان خودخواهی 45
- محبت و خلق عظیم 47
- توصیف خلق و خوی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم 48
- کودکان پاک 51
- برای اجابت دعا 53
- خدا باوران 54
- فطرت های پاک 55
- اهتمام و توجه به کودکان 56
- امیرالمؤمنین و کودکان یتیم 58
- اشاره 60
- آداب معاشرت 62
- مهارت در تربیت 64
- بیماری های روحی فرزندان 65
- اهمیت تربیت فرزندان 66
- بالاترین رسالت مادر 67
- فرزندان آخر الزمان 68
- خروج از فطرت 69
- حقوق فرزند 70
- مهد مادر 71
- تربیت معنوی خردسالان 71
- اصلاح دنیا و آخرت 72
- آرامش کودک 73
- فرزندآوری و تربیت فرزند 74
- فراگیری آموزه های دینی 75
- نام های خوب برای فرزندان 76
- مهرورزی نسبت به فرزندان 76
- فرزندانی که سقط میشوند 77
- برترین اعمال 78
- اشاره 79
- ناخدا و نحوی 80
- رفتار تربیتی 81
- فرزندانمان همان طورند که رفتار می کنیم! 82
- خانه های نورانی 83
- زبان کردار 84
- احترام به کودکان 85
- عروس امام صادق علیه السلام 86
- منشأ گرفتاری ها 88
- بازتاب خشونت 91
- اشاره 94
- برترین میراث 96
- قدر عافیت 97
- چهارچوب های خیالی 98
- بنده احسان 99
- دستورالعمل حکیمانه 100
- منشأ نزاع ها 101
- اهانت و آزار 102
- تجلی خداوند 103
- مدارای حضرت آدم علیه السلام با کودکان 104
- محبت و شاد کردن کودکان 105
- اشاره 107
- مظهر عاطفه 109
- توجه به دختران 112
- سپاس سلامت فرزند 113
- تنها یادگار پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم 116
- محبت امیرالمؤمنین علیه السلام 116
- نسل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم 118
- جایگاه فاطمه سلام الله علیها نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم 119
- خیرخواهی پدر و مادر 120
- مدد الهی در تربیت 121
- فضل و رحمت الهی 122
- درخواست فرزند صالح 122
- توسل در تربیت 123
- اشاره 125
- کودک حلوا فروش 127
- چشمهای گریان 129
- اشک های ریزان 131
- بیش فعالی کودکان 133
- رفتار با کودکان بیش فعال 134
- بازی کودکان 136
- تعلیم کودکان 137
- گنج نهفته 139
- اشاره 140
- پرهیز از سرزنش 141
- عیب پوشی از کودکان 142
- پوشش گناه 143
- علاج گناه 145
- بد نام کردن دیگران 146
- راز پوشی 148
- حسابگر خویش باش 149
- ستاریت خداوند 150
- حفظ آبرو 151
- اشاره 153
- چشم پوشی از گناه دیگران 155
- مرنج و مرنجان 157
- همانند زنبور عسل 158
- ویژگی های زنبور عسل 159
- 1)توجه به زیبایی ها 159
- 3)لطافت در معاشرت 161
- دید خدایی 161
- زیبایی حضرت یوسف 162
- تفاوت بینش ها 164
- الطاف خداوند 165
- منع و عطای خداوند 166
- محو ظلمت ها 168
- اشاره 170
- نعمت های بهشتی 172
- توانمندی انسان در بهشت 173
- شوق بهشت 175
- تشویق یک فرزند 176
- تشویق دعبل شاعر 177
- دهانی که پر از در شد! 178
- برای آغاز حرکت 179
- تشویق های شیخ ابوالقاسم 180
- شخصیت شیخ ابوالقاسم 181
- تجسم اخلاق 182
- تکریم کودکان 183
- تشویق های تأثیرگذار 184
- اشاره 186
- به رنگ جماعت 188
- راه میانبر 189
- در پی دوستان خوب 190
- دریافت انرژی 191
- مدیران موفق 192
- تماشای بزرگان 192
- گزینش دوست 193
- اشاره 195
دختران شما، عروس ها و بستگان هستند. آنها می توانند این کار را انجام دهند. فرمودند: آن محرمیتی که من دارم دیگران ندارند. ممکن است خانم من خجالت بکشد که دیگران از ایشان مراقبت کنند. اینها خیلی مهم است.
در برابر یتیم بد اخلاق
در روایات برای سرپرستی یتیم ثواب بسیار بیان کرده اند. پیغمبر ما انگشتان مبارک خود را کنار هم چسباندند و فرمودند:
أنا وکافل الیتیم کهاتین فی الجنه؛(1)من و کسی که کفالت و سرپرستی یتیمی را به عهده بگیرد، مثل این دو انگشت در بهشت
در کنار هم هستیم.
کسی که سرپرستی یتیمی را به عهده بگیرد، با پیامبر خدا صلی الله علیه و اله محشور می شود. این قدر ثواب دارد.
یتیم هایی در مدینه بودند که کسی نبود آنان را سرپرستی کند. یتیمها را تقسیم کردند. یتیمی به پیغمبر ما رسید که بد اخلاق و بهانه گیر بود. گریه می کرد، اذیت می کرد، ولی پیغمبر ما مدارا و تحمل می کردند. بعد از مدتی این یتیم از دنیا رفت. پیغمبر خدا خیلی گریه کردند؛ مثل پدر مهربانی که بچه خودش را از دست بدهد. به پیغمبر خدا عرض کردند: چرا این قدر گریه می کنید؟!
فرمودند: این تیم بد اخلاق بود، تند بود، بی ادب بود، بهانه گیری می کرد و این برای من خیلی موجب کمال بود. او بی ادبی می کرد، من حلم به خرج
1- مشکاه الانوار، ج 167؛ بحارالانوار، ج 35، ص 117.