مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 135

این حاوی نکته ادبی شایسته و پسندیده ای است که گوینده خواسته است علم را درباره پیغمبر نفی نکرده باشد؛چنان که در تفسیر آیه ...أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ ءٍ خَلَقَهُ... گفته اند:«اعلم کل شی خلقه».عرب بدین صورت ادب را رعایت می کرد و گاهی واژه ای را به جای واژه ای دیگر به کار می برد.پس معنای«لیس یحسن یکتب»چنین می شود:«لیس یعرف یکتب». (1)

به هر روی،بر اساس نظر علمای مسلمان در قضیه حدیبیه،کتابت رسول خدا به معنای املاء بر کاتب است؛یعنی پیامبر شخص دیگری را مأمور نوشتن کرد و این املا روش ویژه ایشان در طول حیات مبارکش بود.

ماجرای قلم و دوات

داستان قلم و دوات خواستن رسول خدا صلّی الله علیه و آله در بستر رحلت برای نوشتن مطلبی،در اخبار شیعه و سنی آمده است:حضرت هنگام شدت مرض موت فرمود:«دوات و کاغذی بیاورید تا چیزی برای شما بنویسم که پس از من گمراه نشوید».برخی جسارت کردند و گفتند:پیامبر هذیان می گوید.و هیاهویی شد و رسول خدا صلّی الله علیه و آله هم رنجیده خاطر شد و دستور داد حاضران از نزد او بروند. (2)این روایت دلالتی صریح بر توانایی پیامبر بر نوشتن دارد.

امام باید گفت:این ماجرا به هیچ وجه ادعای بلاشر را ثابت نمی کند؛زیرا رسول خدا صلّی الله علیه و آله در حالات عادی هم کاغذ و قلم می خواست تا کاتبان وحی و نویسندگان،آیات و نامه های حضرت را بنویسند.چگونه می توان باور کرد که حضرت در چنان حالت بحرانی و احتضار می خواست خود نامه بنویسد،درحالی که درد چنین اجازه ای به وی نمی داد.