مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 136

به علاوه بلاشر می نویسد:در این لحظات،علی علیه السّلام،عمر و دیگران کنار بستر پیامبر حضور داشتند. (1)پس برحسب معمول باید آنها نوشتن را به عهده می گرفتند؛چنان که در حالات عادی نیز روش رسول خدا صلّی الله علیه و آله همین بود.

شواهد تاریخی عدم توانایی پیامبر بر خواندن و نوشتن

برخی از شواهد تاریخی نیز عدم توانایی پیامبر بر خواندن و نوشتن را تأیید می کنند.خلاصه ای از آنها را مرورمی کنیم:

در غزوه احد،عباس عموی پیامبر در مکه بود و چون ابوسفیان با لشکر خود به قصد جنگ با حضرت از مکه روانه مدینه شد،عباس به مردی از بنی غفار مزدی داد تا پنهانی راه ده روزه را در سه شب طی کند و نامه ای را به پیغمبر برساند.پیامبر در قبا بود و چون نامه عباس به او رسید،مهر از نامه برگرفت و آن را به ابی بن کعب داد تا بخواند.اُبی نامه را برای پیامبر خواند و رسول خدا صلّی الله علیه و آله از او خواست موضوع را پنهان دارد؛درصورتی که اگر ایشان خواندن می دانست،چنین نامه پنهانی را به دیگری نشان نمی داد. (2)

تمیم بن جراشه می گوید:در وفد ثقیف بر رسول خدا صلّی الله علیه و آله وارد شدیم تا اسلام بیاوریم.خواستیم نوشته ای بگیریم و در آن چند شرط بگنجانیم.ما می خواستیم ربا و زنا بر ما حلال باشد.با نوشته نزد پیغمبر رفتیم.ایشان به خواننده نامه گفت که بخوان.چون به واژه ربا رسید،فرمود:دستم را بر آن بگذار.پس دستش را بر آن نهاد و فرمود: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ ذَرُوا ما بَقِیَ مِنَ الرِّبا و آن را پاک کرد. (3)

1- (1) .مقدمه ای بر قرآن،ص11.
2- (2) .صحیح،بخاری،باب 17 و20.
3- (3) .ابن اثیر،أسد الغابه،ج1،ص257.