مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 140

او درباره پیامبر می نویسد:

با این که امی بوده،در نخستین آیاتی که بر وی نازل شده است،صحبت از قلم و علم،یعنی نوشتن و فراگرفتن و آموزش دادن است.درهیچ یک از ادیان بزرگ این اندازه برای معرفت اهمیت قائل نشده اند وهیچ دینی را نمی توان یافت که در مبدأ آن،علم و معرفت این قدراهمیت داشته باشد.اگر محمد یک دانشمند بود،نزول این آیات در غار«حرا»حیرت تولید نمی کرد؛چون دانشمند قدر علم را می داند؛ولی او سواد نداشت و نزد هیچ آموزگاری درس نخوانده بود و فقط مثل اعراب بادیه می توانست به فصاحت و زیبایی کلام پی ببرد؛زیرا ادراک فصاحت جزء فطرت عرب بادیه به شمار می آمد.من به مسلمانان تهنیت می گویم که در مبدأ دین آنان کسب معرفت این قدر با اهمیت تلقی شده است. (1)

توماس کارلایل

او می گوید:

نباید این را فراموش کرد که آن روز خط و سواد در سرزمین عربستان تازه پیدا شده بود و محمد اصلا پیش کسی درس نخوانده بود.برای من بسیار روشن است که محمد خواندن و نوشتن را بلد نبود.او در این دنیا به جز آن چه به چشمانش می دید و دل او از گوشش تحویل می گرفت،چیز دیگری نداشت.من بر«امّی»بودن محمد به خدا قسم می خورم!آری،او از دنیا و علوم دنیا آن چه را که توانست با چشمش ببیند یا در آن صحرای وحشتناک عربستان با گوشش بشنود،چیز دیگری نداشت.و اطلاع نداشتن او از علوم قدیم و جدید آن دنیا صدمه و ضرری را متوجهش نمی کرد؛زیرا او احتیاجی به آموختن آنها نداشت و خودبه خود از همه آنها بی نیاز بود.محمد از افکار