مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 259

گفتنی است ماهیت جهاد ابتدایی با مشرکان را دفاع از حق خداوند بدانیم یا دفاع از حق انسانی انسان ها،هرگز به معنای تحمیل عقیده نخواهد بود،بلکه به معنای بازداشتن مشرکان و کفار از مزاحمت،توطئه آفرینی،فتنه گری و مانع تراشی بر سر راه دعوت و نشر توحید و فراهم کردن زمینه برای پرستش خدای یگانه است.شهید مطهری در این رابطه می گوید:

ما حتی اگر توحید را از حقوق انسانی بدانیم،باز نمی توانیم با ملت دیگر بجنگیم برای تحمیل عقیده توحید؛چون خودش فی حد ذاته تحمیل پذیر نیست; زیرا ایمان یعنی اعتقاد و گرایش؛ایمان یعنی مجذوب شدن به یک فکر و مجذوب شدن،دو رکن دارد:یک رکنش جنبه علمی مطلب است که فکر و عقل انسان بپذیرد،یک رکن دیگر جنبه احساساتی آن است که دل انسان گرایش داشته باشد و هیچ کدامش در قلمرو زور نیست.نه جنبه فکری اش; زیرا فکر تابع منطق است.جنبه گرایش و احساساتی هم همین جور است.بله،یک چیز دیگر هست و آن این است که اگر ما توحید را جزء حقوق انسان ها دانستیم،ممکن است اگر مصلحت انسانیت ایجاب بکند،ما با قومی مشرک بتوانیم بجنگیم.نه به خاطر این که توحید را به آنها تحمیل کنیم،بلکه به این خاطر که ریشه فساد را اساسا بکنیم.ریشه کن کردن مبدأ عقیده شرک با زور یک مطلب است و تحمیل عقیده توحید مطلب دیگر.... (1)

نتیجه

از آن چه گذشت،روشن شد اهدافی که مستشرقان برای جنگ های مسلمانان صدر اسلام مطرح کرده اند،اساسا با مبانی فکری مسلمانان منافات دارد و نمی تواند درست باشد.از نظر اسلام هر نوع جنگ و ستیزی که با هدف جاه طلبی و به دست آوردن مال و ثروت نامشروع و استثمار دیگران باشد،ظلم تلقی شده و حرام است.