مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 276

کردند.رسول خدا صلّی الله علیه و آله پرداخت خون بها را پذیرفت و همراه جمعی از اصحاب،به منظور گفت وگو دراین باره،به قبیله بنی نضیر رفت.سران این قبیله نیز آمادگی خود را اعلام کردند،امّا به طور پنهانی شخصی را فرستادند تا از بالای بام سنگی بر سر رسول خدا بیندازد و ایشان را به قتل برساند.پیامبر از طریق وحی الهی از این موضوع آگاه شد و بی آن که کسی را آگاه کند،از جلسه بیرون رفت و به سمت مدینه حرکت کرد.پیامبر اکرم پس از ورود به مدینه،بنی نضیر را از خیانتشان آگاه ساخت و به آنها مهلت داد ظرف ده روز مدینه را ترک کنند.یهودیان در آغاز مرعوب شدند و خروج از مدینه را پذیرفتند،امّا عبدالله بن ابَی آنان را به مقاومت دعوت کرد و به آنها قول همکاری داد.بر این اساس،بنی نضیر آماده جنگ با مسلمانان شدند.رسول خدا صلّی الله علیه و آله نیز با توجه به شرایط پیش آمده و خیانت و نقض پیمانی که بنی نضیر بر خلاف معاهده مدینه مرتکب شده بودند،به سوی آنان حرکت کرد.در نهایت یهودیان ناچار به تسلیم شدند و بدون خون ریزی محل سکونت خود را برای همیشه ترک کردند. (1)قرآن کریم در سوره حشر از جریان خیانت بنی نضیر و فرجام کار آنان سخن گفته است. (2)

غزوه بنی قریظه

سرآغاز غزوه بنی قریظه،عملکرد خیانت بار و پیمان شکنی این گروه و همکاری با قریش در جنگ احزاب بود.همراهی یهودیان بنی قریظه با سپاه احزاب در حالی صورت گرفت که پیش تر همراه دیگر قبایل یهودی مدینه پیمان هم زیستی مسالمت آمیز با مسلمانان را امضا کرده بودند.آنان به همراهی و