مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 29

نوشت،از قول وی به«کاترین»دختر پادشاه فرانسه نقل کرده که بیا با هم گل پسرکی را بیامیزیم،نیم فرانسوی،نیم انگلیسی که به قسطنطنیه برود و ریش ترکان را به چنگ گیرد و با آنان به چالش برخیزد.

شکست ترکان در خارج از وین در سال 1683،آغاز کاهش خطر ترکان برای اروپا و رفع نگرانی های ناشی از این دولت بود.از سوی دیگر،قرن هجدهم،دوران روشنگری و رواج اومانیسم بود.دوران کانت(1724-1840)دوره حاکمیت خرد و به اصطلاح عصر خرد است.این زمان به تدریج آزادی فکری هم پدید آمد و می توانستند هرچند با محدودیت و سانسور،مطالبی را که در دلشان می گذشت،به زبان آورند.

در قرن هجدهم حملات به اسلام و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله همچنان ادامه داشت و تنها تفاوت آن با گذشته در این بود که منتقدان تمام توجه خود را بر شخص پیامبر متمرکز کردند؛نه دین اسلام.در عین حال،این دوره همان طور که گاه مطالب گذشته را تکرار می کرد،گاه آثاری متفاوت هم عرضه می کرد.

از قرن هجدهم به بعد گرچه نویسندگان آزاداندیشی در بین مستشرقان دیده می شود که با تعصب کم تری زندگی پیامبر اکرم را تدوین کرده اند.امّا رقابت های دینی،سیاسی و...همچنان ادامه دارد.ارائه کاریکاتورهای موهن در دانمارک و ساخت فیلم های اهانت آمیز در آمریکا از جمله آنهاست.

5-نداشتن شیوه صحیح در نقد منابع

گرچه بسیاری از مستشرقان به وجود روایات و گزارش های نادرست در منابع تاریخی و حدیثی توجه دارند،امّا شیوه مطلوب نقد را در اختیار ندارند.

هارالد موتزکی،از حدیث پژوهان غربی که اخیراً مجموعه مقالاتی در باب