مستشرقان و پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله صفحه 299

و اگر عدّه ای حاضر به پذیرش نبودند و در سایه حمایت حکومت اسلامی زندگی می کردند،از آنان جزیه دریافت می شد. (1)در نامه رسول خدا صلّی الله علیه و آله به«منذر بن ساوی»رئیس یکی از قبایل آمده است:

از محمد پیامبر به منذر بن ساوی.

با سلام و تحیت،خداوند یکتا را به همراه تو سپاس می گویم.نامه ات به من رسید و من آن را شنیدم.بدان هرکس نماز ما را بخواند و به سوی قبله ما نماز گزارد و ذبیحه ما را بخورد،مسلمان است.هر کس هم که این امور را قبول نداشته باشد باید جزیه بپردازد.

پس از این نامه،منذر بن ساوی مسلمان شد و«اهل حجر»را به اسلام فراخواند؛امّا واکنش مردم در برابر دعوت او متفاوت بود:برخی به پذیرش اسلام راضی بودند و مسلمان شدند و برخی هم از قبول آن سر باززدند.اعراب مسلمان شدند و مجوسیان و یهودیان اسلام را نپذیرفتند و به پرداخت جزیه تن دادند. (2)

4-دعوت عامر بن مالک

روزی عامر بن مالک،رئیس قبیله بنی عامر در مدینه به حضور پیامبر اسلام رسید و هدیه ای به ایشان تقدیم کرد؛امّا رسول خدا صلّی الله علیه و آله هدیه او را به دلیل مشرک بودنش نپذیرفت و دین اسلام را بر وی عرضه کرد.عامر اسلام را نپذیرفت،ولی سخن پیامبر را هم انکار نکرد.او خطاب به پیامبر گفت:ای محمد!دین تو که به آن دعوت می کنی،زیبا و پسندیده است.قوم و قبیله من پشت سر منند.اگر شماری از یارانت را همراه من به سویشان بفرستی که آنها را