بایدها و نبایدها در قرآن کریم صفحه 46

فرمان می دهد:«یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَی اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ»(1) 1- بدی به مردم، 2- کارهای زشت و ارتباطات زشت و نگاه به نامحرم، 3- نسبت به خدا بدهید که نمی دانید، مثلا: حلال خدا را حرام کنید و حرام خدا را حلال کنید.

عزیزان من! لقمه حلال و پاکیزه و پرهیز از حرام یکی از کلیدی ترین مباحث قرآنی و تربیتی است. خدا در قرآن بیش از پانزده بار این بحث را خطاب قرار داده است. روایات فراوانی هم در این رابطه داریم که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: من از دو چیز بعد از خودم برای امتم نگران هستم: «إن أخوف ما أخاف علی أمتی من بعدی هذه المکاسب الحرام والشهوه الخفیه»:(2) بیشترین چیزی که من از امتم می ترسم این دو چیز است: 1- کسب های حرام، 2- شهوت مخفی.

حرمت یک لقمه دو نوع است: 1- حرمت ذاتی، 2- حرمت عرضی.

بعضی از چیزها ذاتا حرام است؛ یعنی اگر کسی این کار را انجام دهد آن لقمه حرام است.

کسب های حرام در کلام شهید مطهری

مرحوم شهید مطهری در یکی از کتاب هایشان این بحث را دارند، مثلا:

1.خرید و فروش صلیب در اسلام حرام است؛ چون صلیب تبلیغ مسیحیت است و تبلیغ دینی است که ما آن را منسوخ می دانیم.