رساله حلال و حرام صفحه 172

علی قطیعه رحمه، و إقصاء ولده إلّا القلیل ممّن وفی لرعایه الحق فیهم فقتل من قتل و سبی من سبی و أقصی من أقصی و جری القضاء لهم بما یرجی له حسن المثوبه ...(1).

احترام به شهداء

قرآن درباره شهداء می فرماید: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ * فَرِحِینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ * یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ * الَّذِینَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ * الَّذِینَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إِیماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ * فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللَّهِ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ * إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»(2)

یعنی، هرگز گمان مبر، کسانی که در راه خدا کشته شدند مرده اند، بلکه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند. در حالی که به آنچه خداوند از فضل خود به آنها داده شادمانند و نسبت به کسانی که هنوز به آنها نپیوسته اند (یعنی ، کسانی که هنوز شهید نشده اند) شادی می کنند که نه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین خواهند بود.وآنان به نعمت خداوند شادمانند و نیز شادند از این که خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمی سازد. وبرای کسانی که اهل احسان بودند و(بعد از جنگ احد، دعوت) خدا و رسول او را (برای تعقیب سپاه قریش) اجابت نمودند با آن که زخم و جراحت بدانها رسیده بود، پاداشی بزرگ است. همان کسانی که مردم به آنها گفتند که اهل مکه برای (نبرد با) شما اجتماع کرده اند، از آنان بترسید، اما (این خبر) بر ایمان آنان افزود و گفتند: خدا ما را کافی است و او خوب وکیلی است. پس با نعمتی از جانب خداوند (وصحت و عافیت) و فضلی (وبا سود تجارتی که در مسیرشان بردند) بازگشتند در حالی که هیچ بدی و آسیبی بدانها نرسید و دنبال خشنودی خدا بودند، و خداوند دارای

1- اقبال الاعمال، ج1/296