رساله حلال و حرام صفحه 178

و از آن حضرت نیز نقل شده که فرمود : اجلال و احترام به مؤمن پیرمرد، اجلال به خداوند عزّوجلّ است، و هر کس مؤمنی را گرامی بدارد، خدا را گرامی داشته است [و خداوند همیشه او را گرامی خواهد داشت] و کسی که به پیرمرد مؤمنی بی احترامی کند، نمی میرد تا خداوند کسی را بفرستد و به او بی احترامی کند(1).

مؤلف گوید: مقصود از مؤمن در روایات فوق شیعه می باشد، و به اهل خلاف مؤمن گفته نمی شود، بنابراین روایات فوق مربوط به شیعیان امیرالمؤمنین و امامان بعد از او می باشد.

امام صادق(علیه السلام) می فرماید: من با پدرم وارد مسجد شدیم و چون به [محل روضه] - بین قبر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم)و منبر آن حضرت - رسیدیم گروهی از شیعیان در آنجا بودند و پدرم به آنان سلام کرد و سپس فرمود: به خدا سوگند من بوی شما و ارواح [پاک] شما را دوست می دارم،و شما باید با ورع و تقوا و کوشش و اجتهاد خود در عبادت به من کمک کنید، و بدانید که ولایت ما جز با ورع و اجتهاد و کوشش در عبادت به دست نمی آید، و هر کس به امامی اقتدا می کند، باید مانند او عمل کند، سپس فرمود: شما شیعیان خدایید، و شما انصارالله هستید، و شما سابقون اوّل وسابقون آخر هستید، و شما سابقون [به ایمان] در دنیا و سابقون به بهشت در آخرت می باشید، و ما با ضمانت خدا و رسول او(صلی الله علیه وآله) برای شما بهشت را ضمانت کرده ایم، و به خدا سوگند کسی بیش از شما به درجات بهشت نرسیده است، پس برای رسیدن به درجات عالیه بهشت از همدیگر سبقت بگیرید.

تا این که فرمود: شمایید پاکان و طیّبین، و زنان شما طیّبات اند ، و هر زن مؤمنه ای از شما در بهشت (حورای عیناء) - یعنی حوریه زیبا و چشم درشت - می باشد، و هر مرد مؤمنی از شما صدّیق خواهد بود، و امیرالمؤمنین(علیه السلام) به قنبر فرمود: شاد و خرّم و مسرور باش، چرا که به خدا سوگند رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) از دنیا رحلت نمود، و بر امّت خود خشم داشت، مگر بر شیعیان، تا این که فرمود:

1- ... عن أبیه، عن أبی نهشل، عن عبد الله بن سنان قال: قال لی أبو عبد الله (علیه السلام): من إجلال الله عز وجل إجلال المؤمن ذی الشیبه ومن أکرم مؤمنا فبکرامه الله بدأ ومن استخف بمؤمن ذی شیبه أرسل الله إلیه من یستخف به قبل موته. (کافی، ج2/658)