رساله حلال و حرام صفحه 52

9- ولدالزنا پس از مرگ غسل و تکفین و نماز دارد و در مقابر مسلمانان دفن می گردد و این فتوای همه فقها می باشد(1).

10- روایت شده که «ولدالزنا شرّ الثلاثه» است یعنی بدتر از زانی و زانیه است(2).

نطفه حرام ودشمنی با امیر المؤمنین وفرزندان او علیهم السلام

جابر گوید: ابوایّوب انصاری می گفت: محبّت علیّ (علیه السلام) را بر فرزندان خود عرضه کنید، و هر کدام علی(علیه السلام) را دوست می دارند ، از شما هستند، و گر نه از مادر او سؤال کنید این فرزند را از کجا آورده ای؟ چرا که من از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) شنیدم که به علی(علیه السلام) می فرمود: تو را دوست نمی دارد مگر مؤمن، و تو را دشمن نمی دارد مگر منافق، و یا زنازاده، و یا فرزندی که نطفه او در حال حیض بسته شده باشد(3).

جابر گوید ما در منا خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) بودیم ناگهان شخصی را دیدیم که درحال سجده و رکوع و تضرّع به خداوند است، از این رو به رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) گفتیم : چقدر نماز او زیبا و نیکوست؟ و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: «او همان کسی است که پدر شما را از بهشت بیرون کرد!» پس علی(علیه السلام) به او حمله نمود و چنان او را فشار داد که استخوان های او درهم فرورفت و فرمود : «به خدا سوگند اگر خدا بخواهد تو را خواهم کشت» ابلیس گفت: هرگز تو قدرت بر چنین کاری را نداری ، چرا که مرا اجل معلومی است نزد خداوند و تو برای چه

1- ... ولد الزنا یغسل ویصلی علیه، وبه قال جمیع الفقهاء. (خلاف شیخ طوسی، ج1، ص713)

2- ... وروی عنه علیه السلام أنه قال: (ولد الزنا شر الثلاثه) یعنی من الزانی والزانیه. (خلاف طوسی، ج6، ص309)

3- ... حدثنی محمد بن المظفر بن نفیس المصری رحمه الله قال: حدثنی أبو اسحاق إبراهیم بن محمد بن احمد بن أخی سیاب العطار الکوفی رضی الله عنه بالکوفه قال: حدثنا احمد بن الهذیل أبو العباس الهمدانی قال: حدثنا أبو نصر الفتح بن قره السمرقندی قال: حدثنا محمد بن خلف المروزی قال: حدثنا یوسف بن إبراهیم قال: حدثنا ابن لهیعه عن أبی الزبیر، عن جابر قال: قال أبو ایوب الانصاری اعرضوا حب علی علی أولادکم، فمن احبه فهو منکم، ومن لم یحبه فاسألوا امه من این جاءت به، فإنی سمعت رسول الله صلی الله علیه وآله یقول لعلی بن ابی طالب: لا یحبک إلا مؤمن، ولا یبغضک إلا منافق أو ولد زنیه أو حملته أمه وهی طامث. (علل الشرایع، ج1/145، ح12)