چهار رساله (رساله ارث، گناهان کبیره، محرم و نامحرم و احکام الغیبه) صفحه 205

فصل پنجم: توبه از غیبت

توبه از غیبت و سایر گناهان، تحت چند عنوان، بیان می شود:

توبه: توبه مفتاح تمام خیرات، و أصل همۀ نیکیها می باشد و آلودگان گناهان را غیر از توبه پاک کننده ای نیست. و هرکه از گناه توبه ننماید از زمرۀ ستمکاران است که قرآن فرموده: مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظّالِمُونَ 1 و توبه و انابت از جمله فرایض مقرّره است به اجماع علماء، و آیات قرآنی و شواهد عقلیه بر وجوب توبه و فوریت آن بسیار است، و تائب محبوب خداست که قرآن فرموده: «إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ»2 و در حدیث آمده: التائب من الذنب کمن لا ذنب له،(1) و در اخبار رسول أکرم است که: التّائب حبیب اللّه(2) توبه کننده دوست خداست.

در کافی روایت شده که امام پنجم علیه السّلام فرمودند: خداوند متعال به توبۀ بندۀ خود بیش از آن خشنودتر است که مردی زاد و توشۀ خود را در شب تاریک گم کرده و پس از جستجو آن را پیدا نماید.(3)

1- (3) جامع السعادات 65/3.
2- (4) جامع السعادات 65/3.
3- (5) کافی شیخ کلینی 435/2.