- دیباچه 1
- طَیّب 4
- اشاره 4
- اشاره 4
- حلال 6
- خَبیث 7
- طعام 8
- اشاره 16
- فوائد تغذیه و اخلاق 18
- اهمیت تغذیه و اخلاق 20
- رابطه اخلاق و طب 22
- 1. ترکیب انسان از روح و بدن 25
- اشاره 25
- 2. اصالت روح 26
- 3. تأثیرگذاری روح و بدن بر یکدیگر 27
- 4. اعتدال ( میانه روی) 31
- 5. تغییرپذیری اخلاق 39
- 6. تأثیر و تأثر (اثرگذاری و اثرپذیری) 47
- اشاره 58
- 1. فرزند و نسل 65
- 2. تأثیر غذای زن باردار در جنین 68
- 5. میوه «به»، شجاعت و اندوه 72
- 7. انگور و اندوه 74
- 8. گوشت و بداخلاقی 75
- 9. گوشت دُرّاج و خشم 76
- 11. گلابی جلا دهنده قلب 77
- 13. کدو و شادی 78
- 14. عسل جلا دهند قلب و شادی آور 79
- 15. سِدر، اندوه و وسوسه شیطان 80
- 16. عدس و رقت قلب 81
- 17.مویز و اندوه 82
- 20. تُرنج و دل نورانی 84
- 19. تَلبینه و غم 84
- 22. روغن زیتون و اخلاق نیکو 85
- 24. پُرخوری، قساوت قلب و خوابیدن فکر 86
- 25. خوراک کم و اندیشه پاک 88
- 26. غذای حرام و عدم درک حقایق 88
- 27. غذای پاک و دعای مستجاب 89
- 29. درد بی درمان 90
- تأثیر صفات اخلاقی بر بدن 91
- اشاره 91
- 4. عجله 94
دیباچه
تحصیل معارف الهی و اکتساب فضایل اخلاقی و عبادت های بدنی به نیرومندی تن بستگی دارد؛ پس کوتاهی در رساندن غذا به بدن موجب فروماندن از فواید مترتب بر آن است و این محرومیت در نهایت خسران و زیان است.(1)انسان دارای دو بُعد روحی و جسمی است که بر یکدیگر تأثیر می گذارند و رشد و تعالی هرکدام به دیگری وابسته است. پس حفظ سلامت بخش مادی به عنوان وسیله ای ارزشمند در جهت کمال او بسیار حائز اهمیت می باشد.
تغذیه به عنوان مهم ترین عامل سلامتی، تأثیر بسزایی در روند تکامل روح و جسم انسان دارد، لذا حفظ نوع و کیفیت تغذیه بسیار مورد توجه اسلام بوده و احکام و دستورات فقهی ارزشمندی در قرآن و روایات به این موضوع اختصاص یافته اند. هدف اسلام صرفاً پرورش جسم آدمی نیست لذا در کنار توصیه های مرتبط در باب خوردن و آشامیدن، علاوه بر توجه دقیق به نکاتی که بسیار مُثمر ثمر در پیدایش قوای جسمانی و سلامت بدن است، به آنچه سبب تعالی و ترقّی روح آدمی می شود نیز نگاه قابل اعتنایی داشته است. در حقیقت هدف اسلام تربیت انسان هاست.
دستورات مربوط به نحوه خوردن و آشامیدن و تلاشی که در راه تحصیل آن ها به ثمر می رسد؛ یکی از ابزارهای مهم تربیتی سفارش شده توسط خالق هستی
1- . نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، با اندکی تصرف.