- دیباچه 1
- طَیّب 4
- اشاره 4
- اشاره 4
- حلال 6
- خَبیث 7
- طعام 8
- اشاره 16
- فوائد تغذیه و اخلاق 18
- اهمیت تغذیه و اخلاق 20
- رابطه اخلاق و طب 22
- 1. ترکیب انسان از روح و بدن 25
- اشاره 25
- 2. اصالت روح 26
- 3. تأثیرگذاری روح و بدن بر یکدیگر 27
- 4. اعتدال ( میانه روی) 31
- 5. تغییرپذیری اخلاق 39
- 6. تأثیر و تأثر (اثرگذاری و اثرپذیری) 47
- اشاره 58
- 1. فرزند و نسل 65
- 2. تأثیر غذای زن باردار در جنین 68
- 5. میوه «به»، شجاعت و اندوه 72
- 7. انگور و اندوه 74
- 8. گوشت و بداخلاقی 75
- 9. گوشت دُرّاج و خشم 76
- 11. گلابی جلا دهنده قلب 77
- 13. کدو و شادی 78
- 14. عسل جلا دهند قلب و شادی آور 79
- 15. سِدر، اندوه و وسوسه شیطان 80
- 16. عدس و رقت قلب 81
- 17.مویز و اندوه 82
- 19. تَلبینه و غم 84
- 20. تُرنج و دل نورانی 84
- 22. روغن زیتون و اخلاق نیکو 85
- 24. پُرخوری، قساوت قلب و خوابیدن فکر 86
- 25. خوراک کم و اندیشه پاک 88
- 26. غذای حرام و عدم درک حقایق 88
- 27. غذای پاک و دعای مستجاب 89
- 29. درد بی درمان 90
- تأثیر صفات اخلاقی بر بدن 91
- اشاره 91
- 4. عجله 94
یکی از ظرفا حکایت کرده است که من برای معالجه چند صباحی شیر الاغ تناول نمودم. این شیر چنان در مزاج من تأثیر کرد که اگر الاغی در جلو داشت هر وقت «هُش» می گفت من می ایستادم. این است تأثیر شیر.(1)در تاریخ نقل شده است که شخصی به شوهرش می گفت: وقتی عرق می کنی عرق بدن تو بوی سگ می دهد. آن شخص در جواب همسرش گفت: را ست می گویی. در شیرخوارگی ام خانواده ام به من شیر سگ خورانیده اند(2)
5. میوه «به»، شجاعت و اندوه
رسول خدا2 به جعفر (ابن ابی طالب) فرمود:
«ای جعفر! «به» بخور که قلب را تقویت و ترسو را شجاع می سازد».(3)
امام صادق (علیه السلام) نقل می کند: زبیر، در حالی که «بِه» در دست داشت، بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) وارد شد. پیامبر(صلی الله علیه و آله)از او پرسید: «ای زبیر! این چیست که در دست توست؟» گفت: ای پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله)این، یک «بِه» است. فرمود: «ای زبیر! «بِه» بخور؛ چرا که دارای سه ویژگی است».
پرسید: ای پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله)آن ویژگی ها چیست؟
1- . شاه عبدالعظیمی، حسین، تفسیر اثنی عشری، ج 1، ص 451.
2- . هبه الله، عبدالحمید، شرح ابن ابی الحدید، ج 19، ص 349، باب 349.
3- . قَالَ رَسُولُ اللَّهِ2 لِجَعْفَرٍ «یَا جَعْفَرُ کُلِ السَّفَرْجَلَ فَإِنَّهُ یُقَوِّی الْقَلْبَ وَیُشَجِّعُ الْجَبَانَ». کافی، ج 6، ص 357.