مفاتیح الجنان بر اساس حروف الفبا صفحه 1039

ترجمه

نیایش سی و چهارم

ای خداوند، حمد باد تو را که گناهان را می دانی و می پوشانی. حمد باد تو را که بر حال درون ما آگاهی و ما را عافیت عطا می کنی. ای خداوند، ما همگان در پی عیب و عار بوده ایم و حال آنکه تو ما را بر زبانها نیفکنده ای،

مرتکب گناهان بزرگ شده ایم و حال آنکه تو رسوایمان نساخته ای. در نهان بدیها کرده ایم و حال آنکه تو کسی را بر بدیهای ما راه ننموده ای.

بسا کارها که نهی فرموده ای و ما به جای آورده ایم. بسا کارها که فرمان داده ای و ما را بر آنها آگاه ساخته ای، و ما تجاوز ورزیده ایم. بسا گناهان که در کسب آن کوشیده ایم و بسا خطاها که مرتکب شده ایم

و تنها تو از آن آگاه بوده ای نه نگرندگان و تو از هر کس دیگر به افشای آن تواناتر بوده ای.

ای خداوند، عافیت تو چونان پرده ای بر روی چشمانشان فرو افتاد و چون سدی راه گوشهایشان را بگرفت.

ای خداوند، چنان کن که هر عیب ما که پوشیده داشته ای و هر گناه که نهان کرده ای، ما را اندرز دهنده ای شود که از اخلاق بد

و ارتکاب خطاها بازمان دارد و به سوی توبه ای محو کننده گناهان براند و به آن راه که پسند توست بکشاند.

ای خداوند، زمان توبه ما نزدیک گردان و به غفلت گرفتارمان مساز، که ما به تو می گراییم و از گناهان توبه می کنیم.