مفاتیح الجنان بر اساس حروف الفبا صفحه 1041

وَ اعْصِمْنِی مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِی عَدَمٍ خَسَاسَهً أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَهٍ فَضْلاً فَإِنَّ الشَّرِیفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُکَ وَ الْعَزِیزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُکَ

فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَهٍ لاَ تَنْفَدُ وَ أَیِّدْنَا بِعِزٍّ لاَ یُفْقَدُ وَ اسْرَحْنَا فِی مُلْکِ الْأَبَدِ

إِنَّکَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُواً أَحَد

ترجمه

نیایش سی و پنجم

حمد خداوند را رضا به قضای خداوندی را. شهادت می دهم که خدای یکتا روزیهای بندگانش را به عدالت تقسیم کرده و با همه بندگانش به فضل و احسان رفتار کند.

بار خدایا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و مرا به آنچه توانگران را عطا کرده ای مفتون منمای و آنان را به آنچه مرا نداده ای به عجب میفکن، تا مباد بر آفریدگانت رشک برم و تقدیر تو حقیر شمارم.

بار خدایا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و خاطر من به قضای خود شاد دار و آنجا که تقدیر توست سینه من بگشای و همتی بلند عطا کن

و دلم را اطمینانی

چنان بخش که به پایمردی آن اقرار کنم که قضای تو جز به خیر و نیکی روان نگشته است. ای خداوند، سپاس مرا به درگاهت بر آنچه مرا نداده ای افزون تر نمای از سپاس من به درگاهت بر آنچه مرا عطا کرده ای.