مفاتیح الجنان بر اساس حروف الفبا صفحه 1184

بار خدایا، همه این ها انعام و احسان تو بود و حال آنکه من همچنان در نافرمانی تو غوطه ور بودم، ولی نه بدکرداریهای من تو را از احسان خویش بازداشت

و نه احسان و تفضل تو مرا از ارتکاب اعمالی که تو را به خشم آورد. آری، تو هر چه کنی کس را یارای بازخواست تو نیست.

ای خداوند، از تو خواسته شد، عطا کردی. بی درخواست، دهش آغاز کردی. چون خواستار فضل و احسانت شدند، در بخشش سخاوت ورزیدی.

زیرا ای مولای من، جز احسان و تفضل و نیکی و انعام را بر خود نپسندیدی و من جز ارتکاب محرمات و تجاوز از حدود تو و غفلت از هشدارهای تو به جای نیاوردم.

پس حمد باد

تو را ای خداوند من، که تو آن مقتدری هستی که مغلوب نمی گردی و بنده ات را مهلت می دهی و در کیفر او شتاب نمی کنی.

بار خدایا، در اینجا کسی ایستاده که به فراوانی نعمتت اعتراف می کند ولی نعمتهای تو را با خطا و تقصیر خود پاسخ می گوید. جای کسی است که خود به تباهی خود گواهی می دهد.

ای خداوند من، به تو تقرب می جویم به مقام رفیع محمد و طریقت درخشان علی و به وسیله آن دو به تو روی می آورم که مرا از شر آنچه از آن به تو پناه آورده ام پناه دهی،

که بر آوردن این نیاز با وجود توانگریت تو را به تنگنا نیفکند و با وجود قدرتت به رنج نیندازد، که تو بر هر کاری توانایی.

ای خداوند من، به من ارزانی دار رحمت و دوام توفیق خود را تا آن را چون نردبامی گیرم و به مقام خشنودیت عروج کنم و از عذاب تو ایمنی گزینم. یا ارحم الراحمین.