مفاتیح الجنان بر اساس حروف الفبا صفحه 1722

وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً

وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی

وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ

وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ إِلَیْکَ

وَ الْإِنَابَهَ وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِم

ترجمه

ای آنکه سایه خورشید را منبسط نمودی تا همه را فرا گرفت و اگر خواستی ساکن ساختی و خورشید را رهبر آن گردانیدی و پس از انبساط و فرا گرفتن عالم باز اندک اندک قبض کردی

ای صاحب جود و کرم و بزرگواری و نعمتهای ظاهر و باطن تویی

که جز تو خدایی نیست دانای عالم غیب و شهودی و بخشنده و مهربانی

خدایی جز تو نیست ای ذات پاک از هر آلایش ای منزه از هر عیب ای برتر از هر چه هست ای مقتدر و قاهر و غالب ای متکبر