مفاتیح الجنان بر اساس حروف الفبا صفحه 2857

وَ آتِنَا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَیْنِ أَرْفَعَهَا وَ أَجَلَّهَا عَاجِلاً وَ آجِلاً

وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَی حُسْنِ بَلاَئِکَ وَ سُبُوغِ نَعْمَائِکَ حَمْداً یُوَافِقُ رِضَاکَ

وَ یَمْتَرِی الْعَظِیمَ مِنْ بِرِّکَ وَ نَدَاکَ یَا عَظِیمُ یَا کَرِیمُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین

ترجمه

به نام خدای بخشنده مهربان ای خدا نعمتهای پی در پی تو مرا از انجام وظیفه شکرگزاری غافل کرد و فیضان دریای کرمت مرا از ستایش عاجز گردانید

و عطای پیوسته ات مرا از ذکر اوصاف جمالت باز داشته و مرحمتهای متوالیت مرا از نشر و بیان نیکوئیهایت

ناتوان ساخته

این (ناتوانی) مقام کسی است که به نعمتهای بی شمار وسیع تو معترف و با تقصیر در (ادای شکر) آن نعمتها مواجه است و بر خود گواهی دهد که نفس خود را ضایع و مهمل گذاشته است

و با این حال تو بسیار با رأفت و مهربان و با کرم و احسانی که هیچکس که رو به تو آرد محروم نکرده و احدی را که به تو چشم امید دارد دور از درگاه کرمت نخواهی فرمود

ای که امیدواران همه به ساحت قدس تو بار افکنند و طالبان عطا به عرصه عنایتت اقامت کنند