- سخنی با شما 1
- نقش الگو در خودسازی 3
- مقدمه 3
- رسول خدا صلی الله علیه و آله اسوه کامل 4
- 1 شمایل پیامبر 6
- 1- تقسیم وقت 9
- اشاره 9
- 2 در خانه 9
- 2- کمک در خانه 10
- 3- هم غذایی با اهل خانه 11
- 4- رختخواب ساده 12
- 5- خواب و بیداری 13
- 6- احترام به واردین 13
- اشاره 15
- 1- مردم داری 15
- 3 در اجتماع 15
- 2- خنده رویی 16
- 3- ادب در برخورد 17
- 4- تفقّد و احوالپرسی 18
- 5- مردمی زیستن 19
- 6- مراعات حال دیگران 20
- 7- روحیّه بزرگواری 21
- 8- صبوری و تحمّل 23
- 4 جلسات پیامبر 26
- اشاره 26
- 1- یاد خدا 26
- 2- بی تکلّف 27
- 3- جلوس مؤدّبانه 28
- 4- حفظ حریم ها 30
- 5- رسیدگی به مشکلات 32
- 6- احترام به دیگران 34
- اشاره 35
- 1- کلام مفید و مربوط 35
- 5 سخن گفتن 35
- 2- در سطح مخاطبین 36
- 3- هنر گوش دادن 37
- 5- خلاصه گویی 38
- 4- سخن با تبسّم 38
- 6- همدلی و همزبانی با مردم 39
- 7- کنترل زبان در حال خشم 40
- اشاره 41
- 1- مشْیِ استوار 41
- 6 راه رفتن 41
- 2- تند، اما باوقار 42
- 3- مراعات افراد پیاده 43
- 5- عوض کردن مسیر 44
- 4- وابسته نبودن به مرکب 44
- اشاره 46
- 7 آراستگی 46
- 1- آینه و شانه 47
- 2- خوشبویی 48
- 3- بهداشت بدن 50
- 4- مسواک 51
- 8 لباس و پوشش 54
- اشاره 54
- 1- جنس و رنگ لباس 55
- 2- اندازه و کیفیت 56
- 3- ساده پوشی 57
- 4- لباس های ویژه 59
- 5- آداب لباس پوشی 61
- 1- وارستگی از اسارت شکم 63
- اشاره 63
- 9 خوردن و آشامیدن 63
- 2- تکریم نعمت 65
- 3- روش متواضعانه 66
- 4- بر سفره های جمعی 68
- 5- آب نوشیدن 70
- 6- نکات و آداب دیگر 71
- 10 ادب عبودیت 73
- 1- محو در عبادت 73
- اشاره 73
- 2- شوق به نیایش 74
- 3- شاکر و سائل 75
- 4- حق بندگی 76
- 5- ذکر دائم 78
- 6- حج و زیارت 79
- 11 سنن گوناگون 81
- منابع کتاب 87
- پی نوشتها 88
این شیوه، برای همه کسانی که با سخنرانی، تدریس و تألیف با مردم مرتبطند، درس و الگوست، تا از این طریق، یعنی سخن و نوشتاری روشن، مفهوم و مردمی استفاده کنند، تا به راحتی با مخاطبین، ارتباط برقرار کنند. سخنان پیامبر، روشن، گویا، واضح بود، چنانکه هر شنونده ای آن را می فهمید:
«کانَ کَلامُهُ فَصلًا یَتَبَیَّنُهُ کُلُّ مَنْ سَمِعَهُ».(1)
3- هنر گوش دادن
صبوری و تحمل گاهی هم در بعد گوش دادن به سخنان دیگران تبلور پیدا می کند. افراد عجول و کم ظرفیّت تنها دوست دارند حرف بزنند. نه تحمّل گوش دادن دارند، نه حوصله اینکه تا پایان یافتن سخنان طرف، تحمل و سکوت کنند.
حضرت رسول صلی الله علیه و آله هم اصحاب را چنان عادت داده و تربیت کرده بود که حرف گوینده را تا پایان گوش می دادند و ساکت بودند تا از سخن گفتن فراغت یابد، و هم خود آن حضرت هرگز کلام کسی را قطع نمی کرد:
«مَنْ تَکَلَّمَ انْصَتُوا لَهُ حتّی یَفْرَغ». «وَلا یَقْطَعُ عَلی احَدٍ کلامَهُ».(2)
1- مکارم الاخلاق، طبرسی، ص 23.
2- بحارالانوار، ج 16، 153.