معاشرت صفحه 98

ارزش رفاقت با پاکان

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله امت را به معاشرت با چنین انسان های بزرگواری - که به تعبیر حضرتش خیر عظیم الهی است - ، ترغیب و تشویق نموده است و در روایتی به ارزش چنین رفاقتی اشاره کرده است :

« مَن آخیٰ أخاً فِی اللّٰهِ رَفَعَ اللّٰهُ لَهُ دَرَجَهً فِی الجَنَّهِ لَا یَنَالُهَا بِشَیءٍ مِنْ عَمَلِهِ » (1) .

کسی که معاشر و دوستی را برای خدا برگزیند ، و برای جلب خوشنودی خدا با برادر مؤمنش به رفاقت و دوستی برخیزد ، خدا در بهشت ترفیع مقامی به او عنایت می کند که به چیزی از عملش به آن مقام نمی رسد .

دوستی و معاشرت در راه خدا و برای خدا و به خاطر به دست آوردن خوشنودی خدا با کسانی که واجد شرایط دوستی اند از چنان ارزشی برخوردار است که رسول خدا صلی الله علیه و آله دربارۀ آن می فرماید :

« یُنْصَبُ لِطَائِفَهٍ مِنَ النّاسِ کَراسیَ حَوْلَ العَرْشِ یَوْمَ القِیَامَهِ ، وُجُوهُهُمْ کَالقَمَرِ لَیْلَهَ البَدْرِ یَفْزَعُ النّاس وَ لا یَفْزَعُونَ وَ یَخَافُ النّاس وَ لا یَخَافُونَ ، هُم أولیاءُ اللّٰهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ ، فَقِیْلَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اللّٰهِ ؟ قَالَ هُمُ المُتَحَابُّونَ فِی اللّٰهِ » (2) .

در قیامت برای گروهی از مردم تخت هایی در اطراف عرش نهاده می شود ، چهرۀ آن گروه چون ماه شب چهارده است ، مردم در هراسند و آنان