آیین اخلاق در قرآن صفحه 793

اموال یتیمان گناه بزرگی است.»

«... وَ لا تَأْکُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ یَکْبَرُوا» «1»

«... و پیش از آنکه بزرگ شوند، اموالشان را از روی اسراف نخورید.»

خیانت بر امانت و اعتماد:

«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَماناتِکُمْ» «2»

«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! به خدا و پیامبر خیانت نکنید، و در امانات خود نیز خیانت نکنید.»

آزار بی‌دلیل:

«وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً» «3»

«و کسانی که مردان و زنان باایمان را به خاطر کاری که انجام نداده‌اند، آزار می‌دهند، متحمّل بهتان و گناه آشکاری شده‌اند.»

ستمگری:

«وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً» «4»

«و مأیوس (و زیان‌کار) است، آنکه بار ستمی بر دوش دارد!»

«إِنَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ» «5»

«خداوند قطعا ظالمان را دوست نمی‌دارد.»

«وَ مَنْ یَظْلِمْ مِنْکُمْ نُذِقْهُ عَذاباً کَبِیراً» «6»

«و هرکس از شما ستم کند، عذاب شدید و بزرگی بر او می‌چشانیم.»

__________________________________________________
(1)- نساء (4) آیه 6.
(2)- انفال (8) آیه 27.
(3)- احزاب (33) آیه 58.
(4)- طه (20) آیه 111.
(5)- شورا (42) آیه 40.
(6)- فرقان (25) آیه 19.