آیین اخلاق در قرآن صفحه 796

«از سخن باطل و بی‌اساس بپرهیزید.»

حق‌پوشی:

«وَ لا تَکْتُمُوا الشَّهادَةَ وَ مَنْ یَکْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ» «1»

«شهادت را کتمان نکنید و هرکس آن را کتمان کند، قلبش گنه‌کار است.»

«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدی مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ» «2»

«کسانی که دلایل روشن و وسایل هدایت را که نازل کرده‌ایم، بعد از بیان آن برای مردم در کتاب آسمانی کتمان می‌کنند، خدا آنها را لعنت می‌کند، (نه تنها خدا) بلکه همه لعنت‌کنندگان نیز آنها را لعن می‌کنند.»

بدگویی:

«لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللَّهُ سَمِیعاً عَلِیماً إِنْ تُبْدُوا خَیْراً أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَنْ سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ کانَ عَفُوًّا قَدِیراً» «3»

«خدا دوست نمی‌دارد که بدگویی شود و عیب‌ها و اعمال زشت اشخاص با سخن برملا شود، مگر کسی که مظلوم واقع شده، و خداوند سخنان را می‌شنود و از نیت‌ها آگاه است. اگر نیکی‌های افراد را اظهار کنید و یا مخفی نمایید، مانعی ندارد (به خلاف بدی‌ها که مطلقا جز در موارد استثنایی باید کتمان شود) و نیز اگر در برابر بدی‌هایی که افراد به شما کرده‌اند، راه عفو و بخشش را پیش گیرید، بهتر است، زیرا این کار در حقیقت یک نوع کار الهی است که با داشتن قدرت بر هرگونه انتقام بندگان شایسته خود را مورد عفو قرار می‌دهد.»

بدرفتاری با یتیم و فقیر:

«فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلا تَقْهَرْ وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ» «4»

__________________________________________________
(1)- بقره (2) آیه 283.
(2)- بقره (2) آیه 159.
(3)- نساء (4) آیه‌های 149- 148.
(4)- ضحی (93) آیه‌های 10- 9.