ملکوت اخلاق: گلگشتی در جلوه‌های رفتاری و گفتاری پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله صفحه 139

بخواند.

41 تکریم دیگران

سیره پیامبران در برخورد با انسان، کریمانه بوده است. آنان بزرگوار بودند و در تکریم مردم می‌کوشیدند. پیامبر اسلام افزون بر اینکه نیکوترین اخلاق را داشت، بیشترین تکریم را در رفتارش نسبت به خلق خدا روا می‌داشت. او که مزّین به وصف «لولاک لما خلقت الافلاک» بود، در روابط اجتماعی خود آن قدر بی‌پیرایه و خالی از تکلّف بود که گویا بشری است مثل دیگر آدمیان، بی‌هیچ‌گونه مزیتی. او هماره در سیره اجتماعی‌اش به مردم احترام می‌گذاشت. حضرت امام‌حسین علیه السلام می‌فرماید: از پدرم درباره مجلس رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدم. ایشان فرمود:

پیامبر در مجلسش بهره هر کس را عطا می‌کرد. هیچ‌کس گمان نمی‌برد از او گرامی‌تر هم کسی باشد ... مجلس او مجلس گذشت، حیا، راستی و امانت بود. در آن صداها بلند نمی‌شد. انسان‌ها در مجلس رسول خدا صلی الله علیه و آله، فروتن بودند و بزرگ را گرامی می‌داشتند و با کوچک‌ترها مهربان بودند. حاجت انسان حاجتمند را بر خویش مقدم می‌داشتند و روا می‌کردند و غریب و بی‌کس را نگه‌داری و رسیدگی می‌کردند.

امام حسین علیه السلام می‌فرماید که به پدرم گفتم: سیره آن حضرت با هم‌نشینانش چگونه بود؟ ایشان فرمود:

همیشه خوش‌رو و خوش‌خوی و نرم بود. خشن و درشت‌خو و سبک‌سر و ناسزاگو و عیب‌جو نبود و کسی را مدح نمی‌کرد. هرگز کسی را سرزنش