ملکوت اخلاق: گلگشتی در جلوه‌های رفتاری و گفتاری پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله صفحه 163

خدا و رسولش بهتر می‌دانند. فرمود:

ذِکْرُکَ أَخاکَ بِما یَکْرَهُ. (1) 470

اینکه از برادرت چیزی بگویی که خوش ندارد.

ابوذر در حدیثی از رسول گرامی اسلام آورده است که فرمود: ای اباذر! از غیبت بپرهیز که غیبت بدتر از زناست. عرض کردم: ای پیامبر خدا، غیبت چیست؟ فرمود: غیبت این است که از برادرت چیزی بگویی که خوش ندارد.

عرض کردم: ای پیامبر خدا! اگر آنچه درباره او گفته می‌شود، در او باشد؛ چه؟

فرمود: بدان که اگر آنچه در او هست، بگویی، غیبتش کرده‌ای و اگر آنچه در او نیست، بگویی، به او بهتان زده‌ای.

در حدیث است که زنی برای مسئله‌ای به حضور پیامبر مشرّف شد. وی مقداری کوتاه قد بود. پس از رفتنش، عایشه کوتاهی قد وی را با دست خویش تقلید کرد. رسول اکرم صلی الله علیه و آله به وی فرمود: خلال کن. عایشه خلال کرد و پاره گوشتی از دهانش بیرون افتاد. (2) 471 انس بن مالک می‌گوید: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله به روزه امر فرمود و دستور داد کسی بدون اجازه حضرتش افطار نکند. مردم همگی روزه گرفتند وچون غروب شد، هر روزه داری برای اجازه افطار به محضر آن جناب می‌آمد و آن حضرت اجازه افطار می‌داد. در آن وقت، مردی آمد و گفت: دو دختر دارم که هنوز افطار نکرده‌اند و از آمدن به محضر شما حیا می‌کنند. اجازه دهید هر دو افطار کنند. حضرت پاسخی نداد. آن مرد گفته‌اش را تکرار کرد و باز حضرت چیزی نفرمود. چون برای بار سوم تکرارکرد، حضرت فرمود: روزه نبوده‌اند. چگونه روزه بوده‌اند، در حالی که گوشت مردم را خورده‌اند. به خانه برو و به هر دو بگو استفراغ کنند. آن مرد به خانه رفت و از آنان خواست که استفراغ کنند. آن دو چنین کردند، در حالی که از دهان