ملکوت اخلاق: گلگشتی در جلوه‌های رفتاری و گفتاری پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله صفحه 172

56 مسافرت

سیر و سفر برای کسب تجربه و دست یابی به معرفت و ارضای حس کنجکاوی بسیار کارساز است. پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید:

سافِرُوا فَانَّکم انْ لَمْ تَغْنَموا مالًا أفَدْتُمْ عَقلًا. (1) 491

مسافرت کنید! چه اگر در سفر نفع مالی عایدتان نشود، از فواید عقلی آن بهره‌مند می‌شوید.

در حقیقت، بهره‌گیری از امکانات طبیعی و هم‌نوایی با طبیعت همیشه سرشار از زیبایی، روح و روان آدمی را شاداب می‌سازد و در پی سلامت روح، جسم آدمی نیز با طراوت می‌شود. رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید: «سافِروا تَصِحّوا؛ (2) 492 سفر کنید تا سلامت باشید».

از سوی دیگر، اهداف سفر کردن چنین ترسیم شده است. سزاوار نیست انسان به سفر برود، مگر برای سه چیز: یا برای تجارت، تحصیل درآمد و اصلاح معاش؛ یا برای دست‌یابی به کمال معنوی و تعالی روح و یا برای تفریح و تفرج و جلب لذت‌های مباح. (3) 493 البته اسلام در آموزه‌های خود بر جماعت و روح جمعی، تأکید ویژه‌ای دارد. در مسافرت نیز به سیر جمعی تمایل نشان می‌دهد، ولی پیش از همه چیز، به گزینش هم‌سفر و پذیرش مسئولیت برای پیشبرد کارها توجه می‌کند.

رسول گرامی اسلام می‌فرماید: «الرَّفیقُ ثُمَّ الطَّریق؛ اول رفیق راه، آن‌گاه سفرکردن». (4) 494

1- مکارم الاخلاق، ج 1، ص 513.
2- بحارالانوار، ج 59، ص 267.
3- همان.
4- بحارالانوار، ج 73، ص 221.