پیش سخن
بسم الله الرحمن الرحیم
برای هیچکس پوشیده نیست که روح همانند جسم بیمار میشود و مبتلا به انواع مرض ها خواهد شد و از جهت عوارض امراض، شباهت عجیبی بین جسم و روح میباشد.
جسم مریض میشود میل و اشتها به غذاهای خوشمزه ندارد، روح مریض میشود و از غذاهای روحانی و معنوی نفرت دارد، جسم بیمار حال و حوصله استماع بهترین نواها و سخن ها را ندارد، روح بیمار نیز از مواعظ و نصایح الهی بیزار است و همیشه سخن حق را بر ذائقه خویش تلخ احساس میکند.
جسم مریض نیازمند به طبیب حاذق و استاد است که درد او را تشخیص دهد و مرضش را برطرف کند، روح مریض نیز محتاج طبیبانی دلسوز و خدایی است که با نسخه های شفا بخش خود امراض روحی را از بین ببرند.
بیمار جسمانی اگر داروی مورد نظر را استفاده نکند رو به بهبود نخواهد رفت و سلامتی را به دست نخواهد آورد، بیمار روحانی نیز اگر به نصایح و اندرزهای اطباء الهی اعتنا نکند مرضش شدت یافته و دیگر روی سعادت را به خود نخواهد دید و بالاخره از دنیا میرود در حالی که کافر است.
((وَ أَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَی رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ