- مقدّمه 1
- انسان و حبّ و بغض 3
- اولویت خدا در محبّت ورزی 4
- دوستی خدا نامحدود است 5
- دوستی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله ، شاخه ای از محبّت خدا 6
- سایر انگیزه های محبّت به پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام 8
- آثار محبّت به پیامبر صلی الله علیه و آله 10
- 1_ ایمان حقیقی و ماندگار 10
- اشاره 10
- 2_ احساس شیرین ایمان 11
- محبّت به اهل بیت علیهم السلام ، از لوازم محبّت به پیامبر صلی الله علیه و آله است 11
- انگیزه هایی برای محبّت ورزی به اهل بیت علیهم السلام 18
- اشاره 18
- انتساب به رسول رحمت 18
- حبّ خدا و رسول 19
- سوال قیامت 19
- پاداش رسالت 19
- مشمول دعای رسول شدن 19
- میزان ایمان 20
- عِدل قرآن 20
- بعثت انبیاء بر ولایت وصیّ خاتم الانبیاء 21
- سرلوحه عمل مؤمن 22
- استجابت دعا 22
- کشتی نجات 22
- همسنگی با رسول خدا 23
- معیار قبولی طاعات 24
- قداست و شرافت 24
- ثنای الاهی 24
- امان اهل زمین و آسمان 25
- نقش حجّت ها و خلفای الاهی در هستی 25
- نتیجه سخن 28
«ای علی، تو را جز مؤمن، دوست نمی دارد، و جز منافق، دشمن تو نیست.»
«لا یحبّک الّا مؤمن، و لا یبغضک الّا منافق.»
و همچنین احادیث صحیح و حسن دیگری که مفادشان این مطلب می باشد وارد شده است. این همان ولایتی است که صدهزار یا بیشتر، از صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله ، علی علیه السلام را به آن تهنیت و تبریک گفتند، روزی که «عمر» در تهنیتش گفت:
«به به! ای پسر ابوطالب، مولای من و مولای هر مرد و زن مؤمن شدی.»
«بخ بخ یابن ابیطالب! أصبحت مولای و مولی کل مؤمن و مؤمنه.»
و این همان ولایتی است که در روایت حافظان بزرگ اهل سنّت نظیر _ دارقطنی، ابن سمّان، محبّ طبری و دیگران _ آمده، که دو نفر عرب بادیه نشین به دعوا و جدل، نزد عمر آمدند. عمر به علی علیه السلام گفت:
«ای ابوالحسن، میان این دو داوری کن.»
علی علیه السلام بین آن دو حکم کرد، یکی از آنان از سر ناراحتی به کنایه گفت:
«آیا این، بین ما حکم می کند؟!»
عمر، از جای پرید و گریبان او را گرفت و گفت:
«وای بر تو! نمی دانی این کیست! این مولای من و مولای هر مؤمنی است، و هرکس که این مرد مولایش نباشد، مؤمن نیست.»
بعثت انبیاء بر ولایت وصیّ خاتم الانبیاء
8_ اطلاق و عمومیت ولایتشان، که بدون استثناء شامل همه مردم می شود، در حالی که بین آن مردم، اولیاء، علماء، صدّیقین، شهداء، پیشوایان و صالحان می باشند.
روایتی که «حاکم نیشابوری» در کتاب «المعرفه» به سند خود، از طریق «عبدالله ابن مسعود» نقل کرده ما را از اهمیّت و عظمت امر ولایت آگاه می سازد.
«ابن مسعود» گفت که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«ای عبدالله، فرشته ای نزد من آمد و گفت: یا محمّد! از انبیائی که قبل از تو فرستادیم، بپرس، برای چه چیز مبعوث شدند؟»(1)
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«از خود فرشته پرسیدم، برای چه چیز مبعوث شدند؟»
گفت: «به ولایت تو و ولایت علی بن ابی طالب.»
حافظ «ابونعیم اصفهانی» با ذکر سند خودش، عبارت زیر را از نبی اکرم صلی الله علیه و آله روایت کرده است:
1- و اسأل من أرسلنا من قبلک من رسلنا. سوره زخرف، آیه 45.