دیباچه
هدف از آفرینش انسان، رسیدن به کمال حقیقی؛ یعنی مقام عبودیت و بندگی محض خداوند است. ازاین رو، بشر در طول تاریخ بر اساس غریزه کمال جویی _ که خداوند در نهاد انسان ها قرار داده است _ همواره در پی دست یافتن به این مقام بوده است. بر این اساس، کوشیده با تدبیرهای پرداخته ذهن خود، راه هایی را برای رسیدن به آن کمال در پیش گیرد. برخی در پی یافتن مقام و قدرت، عده ای به دنبال فتح قله های علوم بشری و گروهی با جمع مال و ثروت، در پی فرونشاندن غریزه کمال جویی خود بوده اند.
با گذشت زمان، برای همه آنهایی که کمال حقیقی انسان را _ که همان تکامل روحی و معنوی و رسیدن به مقام عبودیت خداست _ با کمالات مادی و دنیوی اشتباه گرفته بودند، روشن شده است که پشت پا زدن به آموزه های روح بخش پیامبران الهی که در واقع، محروم ماندن از تربیت روحی و معنوی است، هرگز با تحصیل کمالات مادی قابل جبران نیست و مادیات نمی تواند انسان را از معنویات و معنویت بی نیاز کند. پس تنها راه نجات بشر، شکستن حصار تکبر و غرور مادی و تمسک جستن به سیره عملی و سخنان حکمت آمیز اولیای خداوند به ویژه معصومین علیهم السلام و در