فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 17

«روزی شخصی نزد امام صادق علیه السلام آمد و از تنگدستی خود شکایت کرد و گفت که بسیار فقیر شده ام و درآمدم، خرجم را کفایت نمی کند. حضرت به یکی از یارانش فرمود: برو، فلان مقدار دینار تهیه کن و به او بده. تا آن صحابی رفت پول بیاورد، آن شخص گفت: به خدا سوگند! مقصودم این نبود که از شما چیزی بخواهم. امام فرمود: من هم نگفتم که مقصود تو از این حرف ها این بود که از من چیزی می خواهی، ولی از من به تو نصیحت که هرگونه بیچارگی و سختی و گرفتاری را که داری، برای مردم نقل نکن؛ زیرا کوچک می شوی. اسلام دوست ندارد مؤمن در نظر دیگران کوچک باشد؛ یعنی صورت خودت را حتی با سیلی سرخ نگهدار و عزت خود را حفظ کن».

امام علی علیه السلام می فرماید:

آن کسی که درد و بیچارگی خودش را برای دیگران می گوید، آبرو و عزت خود را از بین می برد.... آبرو از هر چیزی عزیزتر است. عزت مؤمن از هر چیز دیگر گرامی تر است. (1)

2. آبرو بران؛ بدترین مردم

«روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به اصحاب خود فرمود: به شما خبر دهم که بدترین مردم کیست؟ گفتند: آری، یا رسول اللّه. فرمود: بدترین مردم آن کسی است که خیر خود را از دیگران دریغ می کند و هر چه دارد تنها برای خودش می خواهد. حاضران گمان کردند دیگر بدتر از این افراد کسی نیست. در این میان آن حضرت فرمود: آیا می خواهید به شما بگویم از این بدتر کیست؟ اصحاب گفتند: پنداشتیم بدتر از این گروه دیگر کسی نیست. ایشان صنف دیگری را برشمرد. آن حضرت فرمود: آیا می خواهید از آن بدتر را به شما