فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 178

آفت ها

اشاره

امام علی علیه السلام فرمود:

لِکُلِّ شَیْ ءٍ آفَهٌ. (1)

هر چیزی آفتی دارد.

در یک صبح دل انگیز،کشاورز به سوی مزرعه خود حرکت می کند. او با خود می اندیشد که امسال باید کوشش بیش تری کند تا بتواند محصول بیش تر و مرغوب تری به دست آورد. اول، زمین را آماده می کند. سپس دنبال بذر خوب و سالم می رود. زمین را بذرافشانی و آبیاری می کند و سپس منتظر می ماند. پس از مدتی، دانه های گندم جوانه می زند و کشاورز خوشحال می شود؛ زیرا نزد خود گمان می کند تلاش های فراوان او به ثمر خواهد نشست. از این رو، برای درو کردن نقشه می کشد.

آیا این اتفاق خواهد افتاد؟ آیا فقط زمین مناسب، بذر خوب و سالم، آبیاری مناسب و منظم و کار و تلاش فراوان کافی است؟ علف های هرز چه می شوند؟ آیا باید مواظب آن ها باشد یا خیر؟ آیا نباید آفت گیاهی و جانوری را بشناسد و در صدد دفع آن ها برآید؟

اگر به آفت ها توجه نداشته باشد و با آن ها مبارزه نکند، آیا می تواند به آن همه کار و تلاش خود امیدوار باشد؟

سخن امام علی علیه السلام یک اصل عمومی در جهان طبیعت است؛ یعنی انسان هر چیزی را که تصور کند، می تواند آفتی نیز برایش در نظر بگیرد؛ البته آفتی