فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 193

آمرزش خواهی

اشاره

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

اِنَّهُ لَیُغانُ عَلی قَلْبِی وَ اِنّی لَأَسْتَغْفِرُ فی کُلِّ یَوْمٍ سَبْعینَ مَرَّهً. (1)

گاه قلبم را غباری می گیرد و من روزی هفتاد مرتبه از درگاه خدا آمرزش می طلبم.

آمرزش خواهی از ویژگی های انسان است که نشان از برتری و صفای روح آدمی دارد. مقام آمرزش چنان باشکوه است که مراتب بالای آن از آنِ علّیّین است. چنان که حضرت امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:

إنَّ الْاِسْتِغْفارَ دَرَجَهُ العِلِّیینَ. (2)

همانا آمرزش خواهی درجه علیین و والامقامان است.

الکسیس کارل، دانشمند معروف فرانسوی و صاحب کتاب انسان؛ موجود ناشناخته در این باره می گوید:

...در عمق وجدان (آدمی) شعله ای فروزان است. انسان خود را آن چنان که هست، می بیند. از خودخواهی اش، حرصش، گمراهی ها و کج فکری هایش، از غرور و نخوتش پرده برمی دارد. برای انجام تکالیف اخلاقی رام می شود و برای کسب خضوع فکری اقدام می کند. در همین هنگام، سلطنت پرجلال آمرزش در برابر او پدیدار می گردد. (3)

انسان وقتی اهل آمرزش شد، خود را در مقابل خداوند مهربانی می بیند که

1- میزان الحکمه، ج 9، ح 15127.
2- نهج البلاغه، حکمت417، ص729
3- مرتضی مطهری، اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج 5، ص 71، برگرفته از: رساله نیایش، دکتر علی شریعتی.