فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 194

غافر، یعنی آمرزنده و پوشاننده است، بلکه باید گفت غَفّار است؛ بسیار آمرزنده و پوشاننده.

بنابراین، چه خوب است انسان اهل استغفار و توبه گردد و نتیجه این استغفار را با تمام وجود دریابد. به راستی، استغفار که به فارسی «آمرزش خواهی» ترجمه می شود، چیست؟ فرق استغفار با توبه و رابطه میان آن دو چیست؟ نتیجه استغفار چه می تواند باشد؟ آیا مقام استغفار مخصوص غیر معصومین است یا همه به استغفار نیازمند هستند حتی معصومین علیهم السلام ؟

1. معنای آمرزش خواهی

الف _ آمرزش خواهی در لغت

آمرزش خواهی یا طلب آمرزش ترجمه کلمه استغفار است که از ماده «غَفَر» گرفته شده است. «غفر» به معنای پوشاندن و مستور کردن است. (1)

بنابراین، وقتی گفته می شود: «غَفَراللّهُ لَهُ غُفْراناً»؛ یعنی خدا، گناهان او را مستور گرداند. از کلمات هم خانواده غفر می توان به موارد زیر اشاره کرد که بارها در قرآن آمده اند: غفران (یک بار)، مغفرت (28 بار)، غَفُور (91 بار)، غَفّار (4 بار)، استغفار (یک بار) (2) و... .

«غفران» و «مغفرت» هر دو مصدر هستند به معنای آمرزیدن که از افعال الهی است. «غفور» و «غفّار» هر دو صیغه مبالغه هستند به معنای بسیار آمرزنده و از اسمای حُسنای الهی به شمار می روند. به قولی، «غفور» از حیث کیفیّت، مبالغه است؛ یعنی آمرزنده گناهان بزرگ و «غفّار» از حیث کمیّت؛ یعنی آمرزنده گناهان بسیار. (3)

1- خلیل جُرّ، فرهنگ لاروس عربی _ فارسی، مترجم: سید حمید طبیبیان، ج 2، ص 1532.
2- توبه، 114.
3- نک: سید علی اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج5، ص 108.