فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 27

محبوبیت و منزلت والای اجتماعی نیز خواهد بخشید:

إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا (مریم: 96)

آنان که ایمان آورند و کارهای شایسته انجام دهند، خدای رحمت گستر، محبت آنان را در دل مردم قرار خواهد داد.

برخی مفسّران، این حدیث رسول خدا صلی الله علیه و آله را تفسیری از این آیه قرار داده اند که می فرماید:

وقتی خدا بنده ای را دوست بدارد، به جبرئیل خطاب می کند که تو نیز او را دوست بدار. سپس جبرئیل در میان اهل آسمان ندا می دهد که خدا فلانی را دوست می دارد. پس شما نیز او را دوست بدارید. آن گاه خداوند همان محبت اهل آسمان به آن بنده را در میان اهل زمین نیز قرار می دهد. (1)

بنابراین، عمل به هر یک از دستورهای الهی در قرآن که محبت خداوند را در پی دارد، موجب جلب آبرو می شود و برعکس، در آن چه از محبوبیت انسان نزد خداوند بکاهد، عاملی برای کم شدن آبرو و حرمت او نزد خدا می شود. (2)

منابع دیگر

1. جوادی آملی، عبداللّه، اسرار عبادت، الزهرا، تهران، 1374.

2. حقانی زنجانی، حسین، نظام اخلاقی اسلام، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، 1372.

3. حکیم، محمدتقی، الهام از گفتار علی علیه السلام ، کتابخانه صدر، بی جا، 1346.

4. سعسعانی، سیدمحمدتقی، اتحاد در اسلام، انتشارات علمیه اسلامیه، تهران، 1352.

5. صادقی اردستانی، احمد، اخلاق زندگی، دارالنشر، قم، 1268