فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 43

ده _ خودسازی و پندپذیری: کسانی که به خدا و آخرت ایمان داشته باشند، پندهای الهی را می پذیرند». (1) (بقره: 232)

باید دانست در اندیشه اسلامی، هدف نهایی از انجام کار، توجه صرف به آخرت نیست، بلکه این مسأله، روش تربیتی سودمند و کاربردی است. در اندیشه اسلامی، مرحله بالاتری را می توان یافت که به دوستی و عشق تعبیر می شود. انسان با عشق حرکت می کند تا خدا را شایسته پرستش بیابد و پرستش کند. هر چند این سخن تنها در شأن اولیای الهی است و هر کسی نمی تواند چنین ادعایی کند، ولی به هر حال، راه، درجه و مقامی تصورپذیر و دست یافتنی است. سعدی شیرین سخن می گوید:

گر از دوست، چشمت به احسان اوست

تو در بند خویشی، نه در بند دوست

خلاف طریقت بود که اولیا

تمنّا کنند از خدا جز خدا

6. جاودانه زیستن

به یقین، توجه به آخرت با کار و کوشش، برنامه ریزی و حضور آدمی در جامعه منافاتی ندارد، ولی آن چه اهمیت دارد، این است که توجه به آخرت را در همه این امور در نظر بگیرد.

آخرین پیام آور وحی الهی؛ حضرت محمّد صلی الله علیه و آله می فرماید: