فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 69

آرزو

اشاره

آرزو (1)

الأَمَلُ رَحْمَهٌ لِاُمَّتی و لَولا الأَمَلُ ما رَضَعَتْ والِدهٌ وَلَدَها و لا غَرَسَ غارِسٌ شَجَراً. (2)

آرزو برای امت من مایه رحمت است. اگر آرزو نبود، هیچ مادری به فرزند خود شیر نمی داد و هیچ باغبانی، درختی در زمین نمی نشاند.

انسان که تاج شرافت و برتریِ آفرینش را از آن خود کرده و موجودی است که خداوند به وجود او مباهات می ورزد، در دو وادی با دیگر موجودات تفاوت دارد: نخست، در زمینه معرفت و شناخت و دوم، در میل ها و کشش ها.

انسان در معرفت و شناخت، گوی سبقت را از همگان ربوده است. البته این امر در پرتو بهره مندی وی از بزرگ ترین نعمت و حجت الهی به نام عقل، امکان پذیر گشته است. انسان به واسطه این نعمت الهی، همه موجودات را به خدمت خویش در آورده و توانسته است سرزمین های معرفت را تسخیر کند. آدمی با کمک همین نیرو، به اعماق دریاها و فراسوی آسمان و فضا نفوذ کرده