فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 9

تربیت

«تربیت عبارت است از پرورش دادن؛ یعنی به فعلیت در آوردن استعدادهای درونی یک شی ء. تربیت فقط در مورد جانداران صادق است؛ یعنی گیاه و حیوان و انسان...». (1)

تربیت عبارت است از فراهم آوردن شرایط کمال یک موجود زنده. چنین چیزی اگر در حدّ اعلای آن در نظر گرفته شود، تنها از آنِ حضرت حق تبارک و تعالی است. بر همین اساس، خداوند متعال را ربّ می نامند که به معنای پروردگار است.

ربّ در اصل تربیت است و عبارت است از ایجاد چیزی و رساندن تدریجی آن به حدّ کمال مطلوب. (2)

مسأله تربیت چنان مهم است که پیامبران به عنوان رسولان الهی موظف شدند به پرورش انسان و جامعه انسانی بپردازند و با فراهم آوردن زمینه های مناسب، انسان ها را به حدّ اعلای انسانیت برسانند.

همه ملّت ها و فرهنگ ها به مسأله تربیت توجه ویژه دارند که پیدایش انواع مراکز علمی، دینی و فرهنگی، نشانه اهتمام جامعه های انسانی به این مهم است. با این حال، باید دانست هر جامعه ای می کوشد کدام استعداد انسان را پرورش دهد. با دقت در «تربیت یافتگان» هر جامعه ای می توان به فرهنگ و آرمان های آن جامعه پی برد.

اسلام به عنوان برترین و آخرین دین الهی بر آن است تا زمینه های درست تربیت را برای انسان فراهم آورد تا در پرتو آن، همه انسان ها بتوانند