فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 91

داد که: الحق حد تعظیم و تکریم همان است که تو درباره نفس شریف، مرعی داشته ای، قدر جاهش این است که در قعر چاه به ذلت کناسی دچارش کرده و عز شأنش این است که بدین خفت و خواری گرفتارش ساخته ای. عمر نفیس را در این امر خسیس تباه می کنی و این کار زشت را افتخار نفس می شماری.

مرد کناس دست از کار، کوتاه و زبان بر وی دراز کرد و گفت: «در عالم همت، نان از شغل خسیس خوردن به که بار منت رئیس بردن.» بوعلی غرق عرق شد و با شتاب تمام گذشت». (1)

3. ابوذر و آزادگی

در رجال کشّی (ذیل عنوان ابوذر) می نویسد که: «عثمان بن عفّان به وسیله دو تن از غلامان خود دویست دینار برای ابی ذر فرستاد و به آنان دستور داد که پیش ابی ذر بروید و بگویید: عثمان خدمت شما سلام ابلاغ می کند و می گوید این دویست دینار را در امور مهم و مخارج خود مصرف کنید.

غلامان سفارش عثمان را ابلاغ کردند. ابوذر گفت: آیا به شخص دیگری از مسلمانان نیز مانند این وجه را نیز داده است. گفتند: نه. گفت: من فردی از افراد جامعه هستم و به من آن اندازه سهم می رسد که به دیگران. آنان گفتند: عثمان گفت: این مبلغ از مال خالص و مخصوص خودم است و به خداوند یگانه سوگند که مال حرامی با آن مخلوط نشده... . ابوذر گفت: مرا به آن نیاز نیست. من در این حال و در این ساعت بی نیازترین مردم هستم. گفتند: خداوند امور تو را اصلاح کند و تو را عافیت بخشد، چگونه است که ما در منزل تو از متاع و مال دنیا چیزی نمی بینیم؟