مشعل هدایت صفحه 19

داستانی زیبا از رابطه شاگرد و معلم

داستانی زیبا از رابطه شاگرد و معلم

امروزه به علّت های گوناگون رابطه معلم و شاگرد، در جامعه ما بسیار ظریف و پیچیده شده است. کمتر دانش آموزی خود را در احترام به معلّم ملزم می داند و معلمان نیز کمتر به شخصیت و کرامت دانش آموزان توجه دارند؛ در حالی که موفقیت در امر آموزش و پرورش در پرتو ارتباط راسخ، همراه با همدلی، ادب و فروتنی است. بهترین نوع این رابطه که سرشار از ادب و فروتنی است، در داستان حضرت موسی علیه السلام به عنوان شاگرد _ و حضرت خضر علیه السلام در مقام معلم _ نمود دارد. موسی علیه السلام مأمور شد تا از بنده ای صالح به نام خضر علیه السلام کسب علم کند. قرآن آغاز گفت و گوی این معلم و شاگرد را این چنین بیان می کند:

قالَ لَهُ موسی هَلْ اَتَّبِعُکَ عَلی اَنْ تُعَلّمِنَ مِمّا عُلِّمْتَ رُشْدا* قالَ اِنَّکَ لَنْ تَسْتطیعَ مَعِی صَبْرا* وَکَیفَ تَصْبرُ عَلی ما لَمْ تُحِطْ بِه خُبْرا* قالَ سَتَجِدُنی اِنْ شآءَاللّه ُ صابِرا وَ لا اَعْصی لَکَ اَمْرا* قالَ فَاِنِ اتَّبَعْتنی فَلا تَسْئَلنی عَنْ شَی ءٍ حَتّی اُحْدِثَ لَکَ مِنْهُ ذِکْرا. (کهف: 66 _ 70)

موسی به او گفت: «آیا از تو پیروی کنم تا از آنچه به تو تعلیم داده شده که مایه رشد است به من بیاموزی؟ گفت: «تو هرگز هم پای من نمی توانی صبر کنی. و چگونه در مورد چیزهایی که از آن شناخت نداری، شکیبایی می کنی؟» گفت: «اگر خدا بخواهد، مرا شکیبا خواهی یافت و در هیچ کاری نافرمانی تو نمی کنم». گفت: «اگر به دنبال من آمدی، چیزی از من مپرس تا خودم از آن با تو سخن بگویم.»

در این جا به اوج فروتنی و احترامی که در کلام این معلم و شاگرد دیده می شود اشاره می کنیم: