چهل گوهر نکویی صفحه 91

( برای تسکین خاطر و تخفیف اندوه خود، همواره به کسی نظر کن که نصیبش از نعمت های الهی کمتر از توست تا شکر نعمت های موجود را به جای آوری و برای افزایش نعمت خداوند شایسته باشی.(1)

( در تورات آمده است: کسی که به تو نعمت داد، سپاسش گزار و به کسی که از تو سپاس گزاری کرد، نعمتش ده؛ زیرا با سپاس گزاری، نعمت ها نابود نشود و با ناسپاسی، پایدار نماند. سپاس گزاری مایه افزایش نعمت و ایمنی از دگرگونی است.(2)

امام جواد علیه السلام

( نعمتی که سپاس گزاری نشود، مانند گناهی است که بخشوده نمی شود.(3)

قند پارسی

قند پارسی

( هر نفسی که فرو می رود، ممدّ حیات است و چون بر می آید، مفرح ذات. پس در هر نفسی، دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی، شکری واجب.

از دست و زبان که بر آید

کز عهده شکرش به در آید

دیباچه گلستان

( هر که بویش نیست، بی بینی بود

بوی آن بوی است کان دینی بود

چونک جویی برد و شکر آن نکرد

کفر نعمت آن دو بینیش خورد

شکر کن مر شاکران را بنده باش

پیش ایشان مرده شو، پاینده باش

مثنوی معنوی

( نشانه بندگی، شکر است، هرگز مردم دانا

به نسپاسی ز حد بندگی اندر نیاجارد

1- الحدیث، ج 2، ص 299.
2- اصول کافی، ج 3، ص 149.
3- 5الحکم الزاهره، ص 646.