فرهنگ تشرف به اماکن مذهبی صفحه 10

زیارت می تواند نمادی از علاقه و محبت درونی و نشانه دین داری زائر باشد؛ چراکه دین چیزی جز محبت نیست.(1)

اگر در دوره زندگی پیامبر مردم برای طلب رحمت و مغفرت الهی به محضر ایشان می آمدند، پس از رحلت نیز این ارتباط ادامه دارد، چنان که در زیارت ایشان می خوانیم:

وَ اِذ لَمْ اُلْحِقْکَ حَیّاً فَقَد قَصَدْتُک بَعد مَوتِک عَالماً اَنَّ حُرْمَتِک مَیْتاً کَحُرْمَتِکَ حَیّاً فَکُنْ لی بِذلک عِندَ اللهِ شاهِداً. (2)

اگر در زمان حیات شما موفق به دیدار شما نشدم، اکنون قصد زیارت شما کردم واعتقاد دارم که احترام نهادن به شما بعد از مرگ، مانند زمان حیاتتان است، پس نزد خدا بر احوال من شاهد باش.

به دیگر سخن، فلسفه اصلی زیارت، عمل به این آیه شریفه است: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاّ الْمَوَدّه فِی الْقُرْبی؛ بگو من از شما پاداشی جز دوستی خویشاوندان خودم نمی خواهم». (شوری: 23)

آیت الله بهجت، حفظه الله، می گوید:

زیارت مشاهد ائمه(ع) به منزله ملاقات آنها و دیدار حضرت حجت عج الله تعالی فرجه الشریف است. آنها در هر جا ناظرند. هرگاه انسان به یکی از آنها متوجه شود، مانند آن است که به همه آنان متوجه شده وهمه را زیارت کرده است.(3)

5. نقش اماکن زیارتی در ایجاد ارتباط با خدا

5. نقش اماکن زیارتی در ایجاد ارتباط با خدا

حضور در اماکن زیارتی و درک فضای معنوی آن، انسان را به کمال می رساند. ازاین رو، خدای بزرگ از انسان های باایمان خواسته است که برای نزدیک شدن به درگاهش، برای خود وسیله و اسباب فراهم آورند:

1- امام باقر(ع): «هل الدّین الا الحبّ.... اَلدّینُ هُوَ الْحُبُّ وَ الْحُبُّ هُوَ الدِّینُ»، وسائل الشیعه، ج 16، ص 171.
2- بحارالانوار، ج 97، ص 162.
3- محمود اکبری، ره توشه زیارت، قم، شهاب الدین، 1384، چ 2، ص 37.