فرهنگ تشرف به اماکن مذهبی صفحه 36

ابن عباس و دیگران بوده ام، آنچه اینجا برایم پیش آمد هیچ جای دیگری پیش نیامده بود. ایشان فرمود: «وای بر تو، تو در خانه ای هستی که خداوند اجازه رفعت آن و یادآوری اسمش را در آن خانه داده است».(1)

ج) اذن دخول

ج) اذن دخول

پس از رسیدن به حرم، جلوی در ورودی حرم بایستد و اجازه ورود بطلبد. اذن ورود، یکی از مهم ترین آداب زیارت است، تاآنجا که قرآن نیز به آن چنین تصریح کرده است. «یا أَیّهَا الّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النّبِیّ ِ إِلاّ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ؛ ای اهل ایمان! داخل خانه های پیامبر نشوید مگر آنکه به شما اجازه داده شود». (احزاب: 53)

اگرچه شأن نزول آیه مربوط به عده ای از اصحاب است که بدون اجازه و گاه و بی گاه به خانه پیامبر وارد می شدند، ولی از آن جهت که حیات و مرگ معصومان (ع) یکسان است و پس از مرگ نیز بر همان پاکی زمان زندگانی خود برقرارند، نباید بدون اجازه بر آنها وارد شد.

نشانه اجازه ورود را رقّت قلب و خشوع و جاری شدن اشک دانسته اند، چنان که شهید اول می نویسد:

اگر زائر در قلبش رقّت و لطافتی یافت، وارد حرم شود، وگرنه شایسته تر آن است زمانی که چنین حالتی پیدا کرد وارد شود؛ زیرا هدف مهم تر در تشرّف احساس حضور در برابر ولیّ خدا است و در چنین حالتی است که رحمت الهی نازل می شود.(2)

یکی از عرفا می گوید: هیچ وقت ندیدم زائر برگردد و داخل نشود، باید کنار در ایستاد، جایی که مزاحم دیگر زائران نباشد و باید اجازه گرفت؛ به هر