فرهنگ تشرف به اماکن مذهبی صفحه 43

برطرف خواهد شد.»(1) صاحب جواهر نیز می نویسد: «از جمله آداب زیارت این است که زائر پس از زیارت، بهتر از قبل از آن باشد».(2)

یکی از بزرگان می گوید: در ایام طلبگی به مشهد مقدس رفته بودم، هنگامی که وارد صحن شدم، همان جا توقف کردم و به گنبد و بارگاه نگاه می کردم و داخل حرم نرفتم. ناگاه متوجه شدم دست مهربانی بر شانه ام قرار گرفت و فرمود: «چرا وارد حرم نمی شوی؟» صاحب این سخن علامه طباطبایی رحمه الله بود، گفتم: خجالت می کشم با این آشفتگی روحی بر امام رضا (ع) وارد شوم، منِ آلوده را چه به ورود به حرم؟ علامه فرمود: «دکتر چرا مطب باز می کند، برای آنکه مریض مراجعه کند و با تجویز دارو از سوی او سلامت خود را بازیابد؛ اینجا هم دارالشفای آل محمد صلی الله علیه و آله است، پس داخل شو، که امام رضا(ع) طبیب الاطباست».(3)

ب) تصمیم بر بازگشت دوباره

ب) تصمیم بر بازگشت دوباره

زائر باید پس از پایان یافتن مدت اقامت در شهر زیارتی و هنگام بازگشت به وطن خود، تصمیم بر بازگشت داشته باشد و بخواهد که دوباره توفیق زیارت نصیب او شود.(4) در زیارت عاشورا می خوانیم «و لا جَعَلَه الله آخِرَ الْعَهدِ من زیارَتِکُم؛ خدا این زیارت را آخرین زیارت من قرار ندهد».

در حالات آیت الله بهاء الدینی نقل شده است که ایشان به قصد رفتن به مشهد، از اطرافیان برای همراهی دعوت می کرد و با وسیله نقلیه آن زمان، سه روز طول می کشید تا به مشهد می رسیدند. پس از نصف روز اقامت در مشهد، به اطرافیان می فرمود: برمی گردیم و پس از بازگشت به قم و گذشت

1- الدروس الشرعیه فی فقه الامامیه، ج 2، ص 24.
2- محمدحسن نجفی، جواهر الکلام، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چ 7، ج 20، ص 102.
3- الدروس الشرعیه فی فقه الامامیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1417 ه_ .ق، چ 2، ج 2، ص 24.
4- خورشید اهل دل، ص 132.