کرامت انسان از دیدگاه خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله صفحه 51

در آن است، بیشتر است و هرگز دنیا نمی تواند کفاره گناه به رنج افکندن مؤمن باشد:

مَنْ اَحْزَنَ مُؤْمِنا ثُمَّ أَعْطاه الدُّنیا لَمْ یَکُنْ ذلک کفّارَتُه، وَ لَمْ یُؤجَرْ عَلَیْهِ.(1)

هر که مؤمنی را اندوهناک سازد و سپس دنیا را به او بدهد، این کار سبب بخشودگی گناهش نشود و در برابر آن پاداشی نبیند.

باز پیامبر می فرماید:

مَنْ اِستذَّلَ مُؤْمِنا اَوْ مُؤْمِنَهً اَؤحَقَّرَه لِفَقْرِهِ اَوْ قِلَّهِ ذَاتِ یَدِهِ، شَهَّرَه اللّه ُ تَعالَی یَوْمَ الْقیامَهِ، ثُمَّ یُفْضِحُه.(2)

هر کس مرد یا زن مؤمنی را به سبب تهی دستی یا کم بضاعتی، خوار و حقیر شمارد، خداوند تعالی در روز رستاخیز، او را انگشت نما و سپس رسوا می سازد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله در حدیثی دیگر می فرماید:

مَنْ نَظَرَ اِلَی مُؤْمِنٍ نَظْرَهً یُخِیفُهُ بِها أَخَافَهُ اللّه ُ تَعالی یَوْمَ لا ظِلَّ الاّ ظِلُّه.(3)

هر کس به مؤمنی نگاه کند که با آن نگاه، او را بترساند، خداوند در روزی که سایه ای جز سایه او نیست، وی را بترساند.

6 . حرمت و کرامت سببی

اشاره

6 . حرمت و کرامت سببی

رابطه های گوناگون انسان ها با یکدیگر، سبب ایجاد نسبت های گوناگون می شود. گاهی انسان ها در قالب دوست، مهمان، همسر یا هم نشین با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. از نظر اسلام، هر آنچه نوعی ارتباط مثبت را به وجود بیاورد، پی آمد ویژه ارزشی دارد. به این معنا که هر نوع ارتباطی، حرمتی ایجاد می کند وبر دیگران لازم است تا متناسب با آن خاستگاه ارتباطاتی، حرمت ها را حفظ

1- بحارالانوار، ج 75، ص 150، ح 13.
2- بحارالانوار، ج 73، ص 44،ح 52.
3- بحارالانوار، ج 75، ص 150، ح 13.